Ulotny zapach czereśni recenzja

Zaczęło się od zdania wypowiedzianego przez pewnego ogrodnika: „Czereśnie zawsze muszą być dwie". To ono natchnęło Magdalenę Witkiewicz do napisania wydanej w 2017 roku powieści o takim właśnie tytule.

Powieść „Ulotny zapach czereśni” jest z założenia kontynuacją niedawno wznowionej książki pt. „Czereśnie zawsze muszą być dwie”. Można jednak spokojnie czytać tę książkę bez znajomości treści części pierwszej.

To historia o miłości i sile rodzinnych więzi. To historia Marianny, która odnajduje wspomnienia o swej miłości do Michała, o tragicznych losach prababki Elsy i związanych z nią rodzinnych tajemnicach.

„Pamięć jednak jest ulotna. Jak zapach czereśni.”

Okazuje się, że babcia Helenka ma wiele sekretów dotyczących przeszłości sięgającej czasów sprzed swoich narodzin, kiedy to Elsa Zelmer, młodsza córka niemieckich właścicieli sklepu kolonialnego w Koluszkach, zakochuje się w Maksymilianie Brzozowskim z rodziny polskich patriotów. Losy Elsy i jej rodziny są historyczną nitką w powieści. Rok 1944 ma ogromne znaczenie. To wtedy niemiecka ludność opuszczała Polskę. Helenka miała cztery lata.
Historia Marianny i Michała zaczyna się w latach 90. XX w. i jest nie mniej wzruszająca. Młodzieńcza miłość połączyła córkę zamożnych lekarzy z aspiracjami z walczącym o byt chłopakiem ze społecznych nizin. Czy to uczucie wystarczy?

Są rozstania, nowe zauroczenia, rodzina, dzieci, ale nadchodzi czas odkrywania na nowo własnych potrzeb i nadziei.

Magdalena Witkiewicz pięknym językiem stworzyła sentymentalną, może trochę wyidealizowaną powieść o miłości, o marzeniach i o tym, żeby się nie poddawać się i walczyć o szczęście. Emocjonująca, wciągającą historia bohaterek opowiada, z czym musiały się zmierzyć, jakie uprzedzenia i ograniczenia stawały im na drodze, niesie nadzieję oraz refleksje nad ulotnością szczęścia i kruchością życia.

"Marzenia uskrzydlają. I jeżeli masz obok kogoś, kto dmucha w twoje żagle, to naprawdę możesz popłynąć daleko".

Taka książka jest potrzebna, by otuliła swoim nastrojem, dała nadzieję i pozwoliła oderwać się od codzienności.