Pachan recenzja

"Ławrusznik", czyli pierwszy tom serii gruzińskiej Pauliny Jurgi poprzeczkę postawił naprawdę wysoko, jednak mam wrażenie, że "Pachan" tę poprzeczkę z całej siły kopnął i wyrzucił ją w kosmos.
Dalej poznajemy historię Igora, który po wydarzeniach sprzed lat bardzo się zmienił. Nie jest już młodym chłopaczkiem, który bardziej mnie irytował, niż pociągał, a stał się mężczyzną twardo stąpającym po ziemi, walczącym z nawiedzającymi go demonami. Ma zostać pachanem, więc jego życie znów wywraca się do góry nogami, a na domiar złego (a może i dobrego), w jego domu pojawia się piękna Aisza, która także wiele w swoim życiu przeszła i nie radzi sobie z przeszłością.
Cały ten świat wygląda inaczej. Zdecydowanie miej jest tu mafii, a więcej historii głównych bohaterów, co zdecydowanie bardziej przypadło mi do gustu. Zmiana Igora jest ogromna i przyznaję, że tę jego wersję pokochałam, bo w końcu jest stanowczy, wie czego chce i nie obawia się konsekwencji. Tego mi brakowało u niego w pierwszym tomie, choć teraz w pełni mogę zrozumieć dlaczego postępował tak a nie inaczej. Aisza także przedstawiona jest w bardzo dobry sposób. Poznajemy jej całą historię i wiemy przez co przeszła, a jednocześnie autorka nie opisuje tych wydarzeń w dosadny sposób, który ma zszokować czytelnika. Jest przy tym bardzo powściągliwa i czytelnik może sam sobie dokładnie całą scenę wyobrazić. Nie lubię, gdy autorzy na siłę wrzucają jakieś brutalne sceny, a muszę przyznać, że Paulina wszystko opisuje z wyczuciem, pobudzając jednocześnie wyobraźnię.
Wiecie co jest jednak dla mnie najlepszym elementem tej historii? Relacja Igora i Kaliny. Nie sądziłam nigdy, że zwrot: "Pierdolę twoją matkę, Kalina" wywoła uśmiech na mojej twarzy. Historia ich przyjaźni jest trudna, ale moim zdaniem piękna i najmilej czytało mi się właśnie ich słowne potyczki i wygłupy. Po dawnym Kalinie nie ma już śladu i teraz poznajemy go jako ironicznego, charakternego faceta, który nie da sobie wejść na głowę i uważam, że to jest najlepsza postać jaka w tych dwóch tomach się pojawiła.
W pierwszym tomie zabrakło mi rozbudowania relacji głównych bohaterów, ale drugi mi to wszystko rozjaśnia i to co łączyło Igora i Sofię zdecydowanie różni się od uczucia łączącego Igora i Aiszę.
Mam problem z wystawieniem oceny tej historii, bo "Ławrusznikowi" dałam 8/10 gwiazdek, a "Pachan" zdecydowanie bardziej mi przypadł do gustu, jednak nie jestem przekonana czy jest to już moja dziewiątka. Obydwa te tomy, w moim odczuciu, zupełnie się od siebie różnią i pierwszy oczeniałam w kategorii obyczajówki/dramatu, gdzie skupiamy się głównie na historii Igora i na mafii, a drugi to dla mnie przede wszystkim dobry romans, który nie trafił jak poprzednia część do mojej głowy, tylko do serca.
Jest to historia pełna bólu, miłości, zazdrości, ale nie zabraknie także momentów mrożących krew w żyłach.
A zakończenie? Jak tak można?! Cóż, pozostaje mi tylko czekać na kolejny tom.