Będę żyć recenzja

"Będę żyć" to wyczekiwana przeze mnie ( i nie tylko) kontynuacja "Będę milczeć", książki, która w tamtym roku zajęła szczególne miejsce w moim sercu. Ciekawostką jest to, iż ten tytuł powstał na prośbę nas, czytelników 💙 I taka moja mała uwaga, musicie czytać po kolei.

Ponowne spotkanie z Emily było dla mnie niczym długo wyczekiwana kawa z przyjaciółką🤗

Po śmierci Nate młoda kobieta goi rany. Mieszka na ranczu wraz ze swoją nową rodziną, ale ma wrażenie, że wraz z jej narzeczonym umarła jakaś jej część. Za namową bliskich dziewczyna wyjeżdża do Houston, by zacząć od nowa. Spotyka się z ekipą Nate i spragniona tego, by znów coś poczuć, angażuje się w jedną z ich spraw. Emily jest w niebezpieczeństwie, a przyjaciel zmarłego narzeczonego, Marcus chce ją za wszelką cenę chronić. Czy uda się ocalić dziewczynę? Jak rozwinie się znajomość tych dwojga? Czy dwoje pokiereszowanych przez życie ludzi da sobie szansę na miłość?

Niezmiennie zachwycam się tym, jak Maja tworzy swoje historie. To są historie naszpikowane emocjami, które wyciskają łzy, ale i wywołują śmiech. I tak było i tym razem. Pisarka w swej fabule zapewniła niezły rollercoaster przeżyć. Lekkość z jaką pisze autorka, urzeka mnie za każdym razem. Chłonę te słowa i zatracam się w powieści całą sobą.

Połączenie wątku kryminalnego z romansem wychodzi Autorce niesamowicie dobrze. Wszystko jest tu na swoim miejscu, nutka niebezpieczeństwa i szczypta pikanterii, która podsyca wyobraźnię czytelnika. I chociaż użyłam tu słowa romans i pikanteria to nie jest to typowe romansidło, a wręcz przeciwnie, Maja pokazuje nam moc prawdziwego uczucia, bliskość, której każdy z nas potrzebuje.

Postacie wykreowane w ten sposób, że chciałoby się ich poznać, wszystkich, całą ekipę. I z którymi żal się rozstawać.

"Będę żyć" to opowieść o tym, jak poradzić sobie z żałobą, jak poskładać na nowo swój świat, nauczyć się żyć pomimo bólu i żalu, pozwolić na to, by znów otworzyć swoje serce na miłość. Historia o mocy przyjaźni i o tym, że rodzina to nie osoby, z którymi musi nas łączyć pokrewieństwo krwi, a ludzie, którzy z nami są i nas wspierają nie za coś, lecz pomimo.

Dziękuje Autorce za to, iż zrobiła ukłon w stronę swoich czytelników i napisała drugą część. Uleczyła moje ( i jak podejrzewam nie tylko moje) złamane serducho.

Gwarantuję Wam, że ta historia czyta się sama. A każdą nową książkę autorki, ja biorę w ciemno !♥

Dziękuję Wydawnictwu Dlaczemu za egzemplarz do recenzji.