Memory Almost Gone recenzja

Drugi tom MAF, czyli "Memory Almost Gone" jest udaną kontynuacją przygód Amelii i Jonatana. Przenosimy się w nim do Ameryki. Chłopak zaczyna staż w firmie Bellamy Lion Constructions, a dziewczyna próbuje zrozumieć własnego ojca, który nigdy nie wrócił do jej życia. Kręta droga przed nimi, lecz w ich egzystowaniu pomagają osoby, których nikt z nas nie spodziewał się ujrzeć. Poza tym... co tu robi Urząd ds. Zawieszenia???

Moja relacja z tą książką nie jest prosta; podobnie wygląda moja relacja z twórczością autorki. Przeczytałam już kilka jej powieści i nawet jeśli nie były to historie, które zostają w pamięci na długo, to w każdej z nich potrafiłam znaleźć jakieś pozytywy. MAG jest właśnie taką powieścią. Podróż do Nowego Jorku i ukazanie realiów tamtego miasta było świetne. Kiedyś marzyłam o przeniesieniu się do USA, a teraz dzięki Julii Biel mogłam przeżyć choć jego namiastkę - słynna Statua Wolności gra tutaj największą rolę, nie tylko jako okładkowy dodatek. Czym byłby rycerz bez swego rumaka? (znacie ten kultowy tekst, prawda?) Amelia przeżywa w tej części prawdziwy kryzys. Były momenty kiedy nie mogłam zrozumieć jej działań, ale również znalazły się takie, gdzie mocno jej współczułam. Dziewczyna znalazła się pomiędzy światami. Pomiędzy dwoma drogami. Nikt tak naprawdę nie wie, w którą stronę iść, a już na pewno, że żadna z tych dróg nikogo nie uszczęśliwi. Relacja z Jonatanem autorka pociągnęła bardzo płynnie, namiętnie a w pewnych chwilach nawet bajkowo. Jednak pamiętając o wydarzeniach z końcówki MAF i rozgrywającym się życiu w MAG... nie portafiłam się do nich przekonać. To było naprawdę dziwne. I ten aspekt nieco zniechęcał mnie do lektury. Ale, ale, nie ma tego złego! Co prawda, ten element jest tutaj ważny, ale są też inne ciekawe wątki, które bardzo mi się podobały. Jednym z nich są zagadki, anagramy i inne słowne potyczki, które w tym tomie zostały podkręcone iluzją - jeśli jeszcze nie macie w swoich domach latarki UV, to jak najszybciej się w nią zaopatrzcie. Czy to była interaktywna książka?! Trochę tak. Zaczynając od okładki, a kończąc na kilku anagramowych hasłach ukrytych między kolejnymi zdaniami. To było niesamowite doświadczenie! I tutaj duże brawa dla twórców i pomysłodawców wydania MAG 👏🏻👏🏻

"Ta historia udowadnia, że jedno zakończenie to za mało."
Taki tekst widnieje z tyłu okładki, po tym jak użyjecie odpowiedniego światła. Ja... w stu procentach się z tym zgadzam! Pierwsze z nich było do przewidzenia i gdzieś tam domyślałam się tego scenariusza. Było okej. ALE!! Autorka miała inny pomysł, który bez dwóch zdań się jej udał. Drugie zakończenie sprawiło, że nie mogłam przestać się uśmiechać. Byłam zadowolona z takiego obrotu spraw. Otwarta buzia i dźwięki zaskoczenia - to dowodzi, że PAMIĘĆ CZASAMI UCIEKA.

[ współpraca reklamowa z Wydawnictwem Must Read ]