Człowiek, a nie człowiek recenzja

Brałeś/aśkiedyś pod uwagę, że to, co posiadasz nagle przepada, a ty zostajesz bez dachu nad głową i do tego z niepewną przyszłością? Bohater książki Człowiek, a nie człowiek właśnie z takim problem się spotyka. Zaczyna się niewinnie i nic nie wskazuje na katastrofę, zwykły wyjazd w rodzinne strony na pogrzeb sprawia, że Markijan Sowa człowiek niezwykle inteligentny oraz przystojny, traci w wyniku kilku niewiarygodnych zbiegów okoliczności, mieszkanie, które wynajmuje, a wraz z nim cały swój dobytek, ubrania, pieniądze i dokumenty. Przez zaistniała sytuację Markijan zamieszkuje w okolicach Gliwickiego dworca.
Oczywiście jak każdy człowiek Markijan próbuje poradzić sobie z problemem i szuka wsparcia wśród znajomych z Ukrainy, lecz są oni daleko i Polska jest dla nich obcym krajem, więc albo nie odpisują, albo robią to za późno, a w Polsce nie wiele osób zna i nikt nie jest w stanie lub nie chce mu pomóc. Każda próba kontaktu z Panem Krzysztofem Wiśniowskim człowiekiem, który podawał się za pracownika spółdzielni mieszkaniowej, kończy się fiaskiem. W końcu Markijan stwierdza że został oszukany, a człowiek, z którym podpisał umowę wynajmu nie jest tym za kogo się podawał. Niestety bez wsparcia i pomocy nie jest wstanie wyjść z sytuacji w której się znajduje. Każdy dzień staje się wyzwaniem przez chłód, skrajne wyczerpanie oraz niewyobrażalny głód, coraz trudniej jest myśleć pozytywnie i traci on nadzieję, że jest jeszcze jakieś wyjście. Przez kilka nieporozumień z policją boi się on szukać tam pomocy. Niestety cała ta sytuacja kończy się tragicznie. Autor poruszył bardzo trudny temat bezdomności oraz tego, jak łatwo jest się znaleźć w takiej sytuacji. Jest to niełatwa książka, która wywołuje złość, współczucie oraz doprowadza do łez. Bardzo ciekawie autor zastosował narracje i pokazanie historii Markijanaz kilku różnych perspektyw (okiem policjanta,pamiętnikiemoraz tym jak Pan Wiśniowski doprowadził do całej tej sytuacji i co nimokierowało). Po jej przeczytaniu z pewnością będę inaczej patrzeć na ludzi, którzy są dotknięci bezdomnością, bo nie są oni winni swojej sytuacji i postaram się im pomóc. Czasem zakupy lub rozmowa może wiele zmienić dla tego człowieka, a mam nic przez to nie ubędzie. Piękna książka, która powinna byćobowiązkowadla wszystkich, bo otwiera oczy i zostawia po sobie pustkę, nie do zapełnienia. Po jej przeczytaniu jeszcze na długo zostanie w głowie.