Człowiek, a nie człowiek recenzja

Markijan Sowa jest w połowie Polakiem, a w połowie Ukraińcem. Po rozstaniu z narzeczoną postanawia pojechać do Polski i tam zamieszkać. Wynajmuje mieszkanie i stara się znaleźć pracę. Niestety jest zmuszony wrócić na kilka dni na Ukrainę, na pogrzeb swojej matki. Po powrocie okazuje się, że w mieszkaniu, które wynajmuje zmieniono zamki, a właściciel zapadł się pod ziemię. Bez dachu nad głową i pieniędzy, z dnia na dzień Markijan staje się bezdomny. Choć otacza go wielu ludzi, nikt nie chce mu pomóc. Mężczyzna nie traci jednak nadziei, że jego los jeszcze się odmieni. Czy tak się stanie? Czy inteligentny i dobry człowiek, choć bezdomny, otrzyma pomoc?

"Człowiek, a nie człowiek", to nie jest zwykła książka. Jest to poruszająca historia mężczyzny, który z dnia na dzień w skutek nieszczęśliwych zbiegów wydarzeń zostaje bezdomny. Bezdomność, to bardzo trudny i wydaje mi się, że nie do końca rozumiany temat. Większość ludzi omija takie osoby szerokim łukiem. Kiedy osoba bezdomna prosi o pieniądze, często może usłyszeć: "Weź się człowieku za robotę". Nikt nie zastanawia się co takiego wydarzyło się w życiu tego człowieka, że znalazł się w takiej sytuacji. Historia Markijana pokazuje jak łatwo można dać się oszukać i skończyć na ulicy. To może tak naprawdę spotkać każdego z nas. Im bardziej ktoś dotyka dna, tym mniej ludzi chce pomóc. Osoby bezdomne są traktowane jak (brzydko mówiąc) robale. Wszyscy udają, że ich nie widzą. O pomocy nie ma nawet mowy. A gdyby tak każdy z nich opowiedział swoją historię, nie jednej osobie pękłoby serce. W końcu bezdomnym nie jest się z wyboru. Podsumowując, jest to książka bardzo smutna, jednocześnie odkrywająca brutalną prawdę. Wywołuje wiele mieszanych uczuć. Uważam, że to potrzebna lektura, abyśmy mogli spojrzeć na życie bezdomnych z zupełnie innej perspektywy i zastanowić się jakie my mamy podejście do tego tematu. Być może kiedyś stanie na naszej drodze ktoś, komu uda nam się pomóc i kto właśnie dzięki naszej pomocy zyska szansę na nowe życie.