999. Nadzwyczajne dziewczyny z pierwszego transportu kobiecego do Auschwitz recenzja

“999. Nadzwyczajne dziewczyny z pierwszego transportu kobiecego do Auschwitz” to opowieść o losach słowackich Żydówek, które wiosną 1942 roku pod przykrywką przymusowych trzymiesięcznych robót rządowych zostały wywiezione do Auschwitz.

Adela, Edith, Helena, Irena, Lea, Magda, Magduśka, Manci, Ruzinka i wiele innych dziewcząt. Były młode, piękne, często wychowane w dostatku. Zapewne jak większość nastolatek marzyły o szalonej miłości, o przygodach, o rodzinie. Te dziewczyny łączyło to, że urodziły się w żydowskich rodzinach w niewłaściwym miejscu i w niewłaściwym czasie oraz zostały oszukane przez słowacki rząd i oddane w ręce nazistów. Większość z nich zginęła, natomiast te które przeżyły zwykle nie miały dokąd wrócić, bo ich rodziny zostały zamordowane, a domy zburzone albo zagrabione.

Historię przedstawioną w książce można podzielić na trzy części. W pierwszej poznajemy bohaterki w okresie poprzedzającym ich deportację do obozu. Moim zdaniem fajnym pomysłem było dość szczegółowe opisanie życia dziewcząt na Słowacji, ponieważ dzięki temu jako czytelnik miałam okazję je dobrze poznać, a także zżyć się z nimi. Bardzo spodobały mi się również przedstawione przez Autorkę opisy miast oraz wsi słowackich z lat 40 XX w. Część druga opowiada o losach dziewcząt w Auschwitz. Ta część jest zdecydowanie najdłuższa, gdyż Autorka w sposób bardzo szczegółowy przedstawia ich obozowe losy. Została tutaj również opowiedziana historia miłości więźniarki Heleny Citronovej i esesmana Franza Wunscha do której nawiązywała książka “Czerń i purpura”. Natomiast ostatnia część - najkrótsza przedstawia losy dziewcząt po uwolnieniu.

Ze sporym dystansem podchodzę do pojawiających się na rynku wydawniczym książek, które poruszają tematykę Holocaustu. Jako osoba czytająca o Holocauście od ponad 10 lat niestety mam wrażenie, że temat ten stał się w ostatnim czasie aż za popularny i w konsekwencji rynek jest zalewany mało wartościowymi pozycjami. Jednak do “99. Nadzwyczajnych dziewczyn z pierwszego transportu kobiecego do Auschwitz” podeszłam z ciekawością, ponieważ poza historią Heleny Citronovej nie wiedziałam w zasadzie nic o słowackich więźniarkach. Zdecydowanie nie żałuję przeczytania tej książki, ponieważ zrobiła ona na mnie bardzo dobre wrażenie.

Z całego serca polecam “999 Nadzwyczajne dziewczyny z pierwszego transportu do Auschwitz”.

Serdecznie dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za udostępnienie egzemplarza recenzenckiego.