Ostre cięcie recenzja

Po „Ostre cięcie” Adama Budzika sięgnęłam bardzo chętnie, ponieważ lubię czytać kryminały. Jestem zawsze ciekawa, w którym miejscu akcji uda mi się wytypować sprawcę morderstwa. Lubię też czytać książki, gdzie akcja rozgrywa się w miejscu, które znam, czuję się tak jakbym, w tym uczestniczyła. W przypadku "Ostrego cięcia" akcja rozgrywa się w Opolu i najbliższych okolicach. Ucieszyłam się, bo znam Opole i miejsca, o których pisze autor. Niestety nie wszystko zgadza się z rzeczywistością, jest wiele fikcji literackiej i oczywiście pan Adam ma do tego całkowite prawo.
Jest opisane morderstwo jeno i drugie, po drodze wiele innych akcji związanych poniekąd z szukaniem mordercy, ale jest też romans, opisy architektury, piękna przyrody, życie osobiste policjanta i jadłospisy. Fabuła jest bardzo zagmatwana, nie jest to typowy kryminał. Czytając, nie wiem, czy za chwilę nie będę na stronie z łóżkową sceną policjanta prowadzącego śledztwo, albo będę zwiedzała Opole i jego stare kamieniczki, czy wstąpię po drodze do jakiejś restauracji i kolejny raz będę wybierała naleśniki. Wiem, że w pracy policyjnej zawsze jest wiele wątków przy rozwiązywaniu wielu spraw i „Ostre cięcie” nie jest opisem faktów, ale skakanie z jednej sprawy na drugą wprowadza wielki chaos.
Niby policjant z pięcioletnim stażem, który prowadzi dochodzenie, ma tyle umiejętności i tyle przeżyć jakby pracował już ze 20 lat w swojej kategorii i tak ja go odbieram. Czasami przypadek prowadzi do rozwiązania sprawy, ale u niego jest tyle przypadków, że aż niemożliwe.
Wydaje mi się, że autor chciał w swoim debiucie zawrzeć praktycznie wszystko, co mu na myśl przyszło. Wiedząc, jak popularne są kryminały, wymyślił, że będzie to właśnie tego typu pozycja. Na ponad 380 stronach rozpisał się na każdy temat, owszem jest też i morderstwo i złapany morderca i wątków pobocznych jak to się mówi „milion dwieście”. Są przestępstwa gospodarcze, zdrady, alkoholizm, przemoc domowa, dysfunkcja w rodzinie, resocjalizacja, choroby psychiczne, niezrozumienie młodzieży, homoseksualizm, bojówki narodowościowe, prasa i inne media, przekręty drobne, narkomania, służby specjalne, misje zagraniczne, przestępstwa na różnym tle, niebieskie karty, gangsterzy, pornografia i praktycznie wszystko, co jest teraz na topie. Książkę czyta się bardzo szybko i lekko, ale nie powiem, że z zaciekawieniem.
Osobiście gdybym miała polecić tę książkę to z pewnymi oporami, czy ktoś by mi nie powiedział, że szkoda czasu. Jednak ja to zrobiłam i jestem bogatsza o pewne doświadczenie. Miło mi się ją czytało, ale tylko dlatego, że były tam opisane miejsca, które znam. Myślę, że autor jeszcze będzie musiał troszkę popracować nad swoim warsztatem. Występuje też wiele błędów, ale to może wina druku.
Osobiście oceniam książkę tego typu na 4/10.
Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl