Ostatnia prawdziwa singielka recenzja

Lauren Ho "Ostatnia prawdziwa singielka",

Dawno już tak przednio się nie bawiłam przy komedii romantycznej. Co prawda sporadycznie sięgam po ten gatunek, bojąc się bądź przesłodzonej do granic strawności historii, bądź spotkania jakiejś kolejnej irytującej pary, której dialogów nie będę dała rady słuchać.

"Ostatnia prawdziwa singielka" na szczęście mi tego oszczędziła, zabierając przy okazji do dość egzotycznego, ponieważ akcja toczy się w Singapurze, a przy okazji obrzydliwie bogatego świata osób 30+, które w całości poświęcają się karierze korporacyjnej, żyjąc pomiędzy pracą, zabawą i snem, w ostateczności🙈. Taka jest również Andrea, trzydziestokilkuletnia prawniczka, marząca o zostaniu partnerką w kancelarii prawniczej, w której pracuje. Wiedzie dzielone pomiędzy pracę, przyjaciół oraz oglądanie filmów życie, zły nastrój zabija kolejnymi drogimi zakupami, licząc na to, że matka podczas kolejnej rozmowy telefonicznej, nie wyskoczy z pytaniem o przyszłego męża i wnuki. Bo Andrea oczywiście nie bardzo ma chęć szukać kogoś na siłę, nie w smak jej umawiać się na aranżowane przez matkę randki, a faceci z internetu okazują się jak zwykle beznadziejni. Więc kiedy na horyzoncie pojawia się bogaty właściciel nieruchomości, z którym w dodatku da się normalnie porozmawiać, Andrea zaczyna się zastanawiać.

Wydawałoby się, że to kolejny klasyczny, a zarazem oklepany scenariusz rodzącej się znajomości, w którą wpleciony zostanie również mało interesujący kolega z pracy czy przypadkowo spotkamy w barze chłopak. A jednak czyta się tę historię naprawdę sympatycznie, nawet jeśli zachowanie Andrei niejednokrotnie wydaje się być irytujące, a może z mojej perspektywy niezrozumiałe ?Jakby nie było ma ona przecież do podjęcia fundamentalne decyzje dotyczące swojej osoby.
Krocząc z nią ramię w ramię i obserwując jej dylematy, kibicowałam podjęciu jak najbliższej jej sercu decyzji. A przy okazji wyskoczyłam z nią to na drinka, to na wystawną kolację, a nawet do prywatnego klubu książki, w którym też przecież można kogoś poznać.

Przyznam, że lektura "Ostatniej prawdziwej singielki" po dość sporej ilości trudnych książek obozowych, była naprawdę miłą odskocznią. A poza tym jutro mam urodziny, więc i mi należy się trochę rozrywki 🎉I jeszcze jedno. Byłby z niej bardzo fajny film.