Ostatnia na imprezie recenzja

O ile lubię filmy z gatunku postapo, to nie miałam pewności, czy polubię pisemne formy przedstawiania alternatywnego świata. Nie żałuję jednak, że sięgnęłam po tę książkę.

Gdybym musiała określić tę opowieść jednym słowem, brzmiałoby ono: miażdżąca. Tak, taka właśnie jest ta książka. Zabierając się za czytanie, zasugerowałam się tytułem. Spodziewałam się lekkiej i trochę nastolatkowej opowieści, nawet jeśli wiedziałam już, że ta lektura nie jest obyczajówką.

„Ostatnia na imprezie” to rzeczywiście opowieść o ostatniej osobie na imprezie...ale imprezie życia. Postapokaliptyczna wizja świata widziana oczami kobiety, która w niewyjaśnionych okolicznościach po prostu nie umarła wraz z wybuchem pandemii. W niewytłumaczalny sposób była odporna na śmiercionośne działanie wirusa 6DM. Może miała w sobie przeciwciała, z których powstałaby szczepionka chroniąca ludzkość. Niestety wirus zabijał w niecałe sześć dni, co uniemożliwiało wykonanie jakichkolwiek badań.

Pokonując z przygarniętym psem puste, wyludnione obszary Wielkiej Brytanii w poszukiwaniu żywej duszy, bohaterka dokonuje równolegle podróży w głąb samej siebie.

Całą historię jej życia poznajemy w formie dygresji, wspomnień, między opisami drastycznych widoków opanowanego wirusem świata. A te opisy były naprawdę porażająco obrazowe i wgryzające się w umysł tak, że nawet mi się to śniło.

Z treści, wyłania się nam bohaterka, która mimo wielu osobistych problemów, potrafi znaleźć w sobie siłę do walki i zadbania o to, by jakoś jej się udało przetrwać. Nawet jeśli ona sama czuła się słaba i niegotowa na takie życie, jej wewnętrzny instynkt pozwolił jej zbudować odporność i wyzwolić siły do walki o życie. Nie tylko swoje.

Czytając tę książkę, miałam momenty gdy zwyczajnie cieszyłam się, że pandemia, która ogarnęła nasz świat, nie przybrała takiej formy jak w powieści. Nie jestem w stanie określić, czy „Ostatnia na imprezie” jest opowieścią z klasyki gatunku, czy powiela schematy, czy jest świeża i oryginalna, bo gatunek science-fiction nie jest mi jeszcze znany. Z całą pewnością jednak mogę powiedzieć, że to dobrze nakreślona historia, która wciąga. Dzięki bardzo obrazowemu językowi wypowiedzi i lekkości stylu przeczytałam tę pozycję w dosłownie dwa dłuższe wieczory.

Oceniam tę książkę na 8/10. Zachęcam Was do przeczytania. Ja się nie zawiodłam, a nawet nabrałam ochoty na inne opowieści z tego gatunku.

Serdecznie dziękuje Domy Wydawniczemu Rebis za egzemplarz do recenzji.