Ostatni list recenzja

Ella, po gorących namowach swojego brata, żołnierza służb specjalnych, pisze list do mężczyzny o pseudonimie Chaos. Według Ryana, ten samotny żołnierz potrzebuje listownej przyjaciółki. Dziewczyna traktuje to jako oderwanie od swojej szarej rzeczywistości. Jest samotna matką bliźniaków, Maise I Coltona oraz prowadzi pensjonat nad jeziorem. Tylko w listach obnaża swój strach, niepewność, obawy o jutro. Tylko tam ma odwagę do takich wyznań bo Chaos jej nie zna i nie ocenia, jak to już bywało w miasteczku w którym żyje.

Beckett Gentry całe dzieciństwo spędził na przerzucaniu z jednej rodziny zastępczej do drugiej. Dopiero gdy wstąpił do wojska, dostąpił uczucia przynależności rodziny. Lojalność, przeżycia, doświadczenie i troska o kolegów z jednostki stworzył mu rodzinny kokon, który w zupełności mu wystarczył. Nie potrzebuje stałego miejsca, ludzi którzy na niego czekają tysiące kilometrów od bazy, wystarczy mu jego suczka Demolka i kumple, którzy są w stanie oddać za niego życie. Do czasu aż jego przyjaciel prosi aby prowadził korespondencję z jego siostrą.

Z każdym listem Ella i Chaos czują do siebie coraz większe przyciąganie, troskę, znają swoje słabe strony i sekrety. Ich bliskości emocjonalnej mogą pozazdrościć niektóre małżeństwa. Z niecierpliwością wyczekują swoich listów i opowieści z przeżytego tygodnia.

Jednak pewnego dnia Ella przestaje dostawać listy od brata i od Chaosu. A to oznacza tylko jedno.
Kiedy książka zazwyczaj rozrywa serce na kawałki? W połowie historii? Pod koniec? Tu opis książki po raz pierwszy zmiecie was z powierzchni ziemi. I to on wręcz kazał przeczytać mi tę książkę. Autorka przeczołgała nas emocjonalnie w każdy możliwy sposób. Każde wydarzenie, uczucia, przeżycia opisane są w tak realistyczny, piękny i bolesny sposób, że będziecie dławić się łzami, bo nie da się przejść obok tego obojętnie.

Pierwszy raz w życiu, każdy bohater książki poruszył moje serce.
Elle jest waleczna i silną kobietą, wszystkie tragedie które przeżyła starczyłoby na kilka żyć, a ona stawia im czoła i walczy przede wszystkim o swoje dzieci. Maise i Colton to przykład idealnej miłości między rodzeństwem. Są dla siebie wsparciem w każdej sytuacji, szczególnie gdy Maise choruje. Beckett, który zarzekał się że nie potrzebuje rodziny, z każdym kolejnym dniem czuje potrzebę być przy Elli i dzieciakach. To dla nich porzuci wszystko w co do tej pory chciał i wierzył. No i Ryan, który dba o swoją rodzinę nawet za grobu.

Historia pełna przyjaźni, miłości, bólu, poświęcenia, niewyobrażalnej straty i drugich szans. Książka z jednej strony tak dobra, że chciałabym o niej zapomnieć i przeczytać jeszcze raz, a z drugiej tak okropna, że mam ochotę skakać po czytniku aż unicestwie ebooka. Książka, która zapada w pamięci. I książka do której powrócę, mimo że złamała serce.