Ostatni, który umrze recenzja

       Moje comiesięczne wizyty w bibliotece zawsze obfitują w ogromny stosik książek, jakie wracają ze mną do domu. Oczywiście nie może w nim zabraknąć moich ulubionych serii, jak te autorstwa Nesbo, Puzyńskiej czy też Gerritsen. Ta ostatnia coraz częściej zamieszkuje moje półki. Tym razem w ręce wpadł "Ostatni, który umrze". Jak widać, zapowiada się fantastyczna lektura.




      Tajemniczy i bestialski atak na pewną rodzinę, zszokował mieszkańców Bostonu. Ofiary, czyli dwoje dorosłych i ich trzy adoptowane córki, zostały zabite strzałami w głowę. Nie ulega wątpliwości, że była to prawdziwa egzekucja. Z tej tragedii ocalał jedynie czternastoletni Teddy Clock, który również był adoptowany. Jako jedyny zdążył się schować pod łóżkiem w swoim pokoju, który sprawiał wrażenie niezamieszkałego. Okazuje się, że chłopiec dwa lata temu także cudownie przeżył masakrę, w której zginęła cała jego rodzina. Nic więc dziwnego jest jest bardzo milczący i przestraszony. Tutejsza policja ma nie lada problem z wytypowaniem sprawcy tego morderstwa. Jane Rizzoli została wydelegowana do rozmowy z chłopcem oraz znalezienia mu bezpiecznego miejsca. Niestety, niebawem ponownie ktoś poluje na Teddy'ego i Jane musi jak najszybciej umieścić go tam, gdzie nikt go nie znajdzie- w Evensong, prywatnej szkole dla dzieci z traumatyczną przeszłością. Z dala od społeczeństwa, z ogromnymi murami i wszelkimi zabezpieczeniami, to miejsce wydaje się być wręcz idealne. Jak się okazuje, niedawno do tej szkoły trafiło jeszcze dwoje innych dzieci, z identyczną przeszłością, a wokół nich zaczynają dziać się dziwne rzeczy, budzące strach i przerażenie. Czyżby tamten morderca odnalazł jakimś cudem te dzieci i powrócił, by dokończyć swojego dzieła? Jeżeli tak to kim jest i dlaczego poluje na te niewinne nastolatki? Czyżby coś łączyło te dzieci?

     "Ostatni, który umrze" już na wstępie zawładnął moim umysłem i przez cały czas podsycał moją ciekawość oraz buzującą we mnie adrenalinę. Niestety, już jeszcze tego samego dnia dopadła mnie straszna migrena i wykluczyła z poprawnego funkcjonowania na kilka dobrych dni. Mogłam zapomnieć o czytaniu i relaksowaniu się. Jak już się uporałam z tym okropnym bólem, ponownie sięgnęłam po tę książkę, od której nie było już odwrotu.

      Fabuła- genialna, wciągająca i nieszablonowa, a w dodatku bardzo ekscytująca. Historia, w której ofiarami są dzieci, zawsze silniej działa na moje emocje, przez co jeszcze bardziej ją przeżywam. A jeśli dodamy do tego nieobliczalnego i nieuchwytnego mordercę, który jest niczym duch, to liczne palpitacje serca gwarantowane. W zetknięciu się z takim przestępcą, nasi policjanci przez większość czasu byli wręcz bezbronni, stając się pionkami w jego grze. Grze bardzo niebezpiecznej, w której aż do samego końca nie można było przewidzieć wyniku owej potyczki. Oczywiście, tam gdzie trzeba było, nasi bohaterowie wykazali się wielka odwagą, zręcznością i sprytem. We wszystkich powieściach Tess Gerritsen, jakie dotąd przeczytałam, tutaj skonstruowany przez nią profil mordercy, był najbardziej intrygujący i przykuwający uwagę.

      Kolejna zaletą jest bardzo dynamiczna akcja. Akcja, która wystrzeliła już od pierwszego rozdziału i galopowała dalej, coraz szybciej, aż do samego finału. Finału, który mocno mnie zaskoczył, szczególnie jeśli chodzi o jego bohaterów. Tak zawrotne tempo nie dawało mi wielkiego pola do namysłu, bowiem całą sobą podążałam za tą historią. Historią, która wzrusza, szokuje i wzbudza sporo współczucia.

    Podsumowując, "Ostatni, który umrze" Tess Gerritsen to mocno wciągający i niezmiernie frapujący thriller psychologiczny, który urzeka czytelnika świetną fabułą i ogromną dawką niebezpiecznych wydarzeń. Wszystko to wzbogacono również o nagłe zwroty akcji i coraz bardziej charyzmatycznych bohaterów, o których aż chce się czytać.  Ta powieść to kolejna genialna część serii Rizzolii/ Isles autorstwa Tess Gerritsen, z jaką miałam przyjemność spędzić każdą wolną chwilę.