Dziennik Edwarda Chomika 1990-1990 recenzja

„Kołowrotek. Ziarenka. Woda.
Kołowrotek. Ziarenka. Woda.
CZY NIE MA NIC PONAD TO?!”*

Czym zajmują się zwierzęta w wolnym czasie? Kiedy ich nie czochramy, głaskamy, przytulamy, tarmosimy? Co robią, gdy mogłoby się wydawać, że nic nie robią? Może jeszcze nie wiecie, że Wasz pupil pisze swój własny dziennik… :) Zupełnie jak Edward, bohater książki napisanej przez rodzeństwo Elia – Miriam i Ezrę.

Pewnie zastanawiacie się, czy wszystko ze mną w porządku, wszak piszę o pamiętnikach gryzoni, intymnych zapiskach dotyczących, można by śmiało rzecz, ich monotonnego życia. No bo cóż może robić taki chomik? Jeść, pić, spać i biegać w kołowrotku. Nic więcej. Nic nadto. Nic bardziej mylnego!

Ta niezwykle króciutka książeczka pokazuje gryzonia z zupełnie innej perspektywy – jako filozofa i myśliciela. Istotę zdolną do marzenia, buntującą się przeciw zastanej rzeczywistości, czującą, potrzebująca towarzysza życia. W swojej prostocie i nieskomplikowaniu jest piękna, bo prawdziwa. Edward jest dla mnie uosobieniem człowieka zniewolonego przez zastane konwenanse, zasady i normy społeczne, który podobnie jak on, próbuje się sprzeciwiać, walczyć o własną niezależność, często ponosząc jednak porażki. Swoim chomiczym zachowaniem odsłania on naturę duszy istoty pogrążonej w monotonii dnia codziennego, w jego banalności i przewidywalności.

Język tej opowiastki jest przystępny i komunikatywny. Edward kolejne opisywane czynności wzbogaca o własne przemyślenia. Przemyślenia, które pozostają wciąż aktualne - wobec wszystkich, nie tylko gryzoni mieszkających w klatach - które niosą ze sobą ogromny ładunek ogólnej, życiowej prawdy. W tej książce podobało mi się szczególnie to, że obok pojawiających się zdań- sentencji, występowały takie, od których zaczynałam śmiać się w głos.

Na uwagę, zasługuje również oprawa graficzna. Książka jest bowiem opatrzona licznymi ilustracjami, które w zasadzie przypominają czarno – białe szkice. Niemniej jednak ta minimalistyczna konwencja świetnie współgra z krótkimi zapiskami i celnymi uwagami chomika.

Jeśli więc chcecie spojrzeć na świat oczyma przesympatycznego chomika Edwarda, jeśli jesteście na tyle odważni, by wraz z nim, choć na chwilę, zamieszkać w klatce i z bliska przypatrywać się toczącemu się tam życiu, to sięgnijcie koniecznie po tę książeczkę. Nie zabierze Wam wiele czasu, a na pewno wiele uzmysłowi.


* cytat pochodzi z książki, s. 29

Za możliwość przeczytania dziennika Edwarda dziękuję wydawnictwu Feeria :)