Perfekcyjna kobieta to suka recenzja

Szanowne Panie!

Piszę do Was jak kobieta do kobiet, z nadzieją, że mnie wysłuchacie i zrozumiecie. Wierzę, że nie jestem osamotniona w swoich często bezsensownych, spontanicznych zachowaniach. Wierzę, że nie tylko ja byłam niezrozumiana czy nawet wyśmiana przez mężczyzn lub – co gorsze! – przez inne kobiety. Te, które czuły się lepsze. Te wypindrzone, wymuskane, bez grama cellulitu i z nową torebką od Vuittona paniusie. Te cholerne perfekcjonistki!

Wierzcie mi ja też starałam się im dorównać. Zapisałam się na siłownię (ale męczyło mnie już samo dojście do niej), miałam się odchudzać (ale mama przywiozła mi domowe bitki i sernik) oraz popracować nad własnym stylem (ale co ja zrobię, gdy po pracy nie mam na nic siły, a najlepiej czuję się w rozciągniętym swetrze i legginsach). Męczyłam się tak długo, aż w końcu doznałam olśnienia i zrozumiałam, że ….

NIGDY NIE BĘDĘ PERFEKCYJNA!!!

Nigdy! Po prostu! Urodziłam się nieperfekcyjna. I taka już będę do końca. Nigdy nie pojmę, czemu perfekcjonistki, choć bolą je nogi, trwają w tych swoich 10-cio centymetrowych szpilach, nigdy – prawdopodobnie - nie upiekę dobrego (a przede wszystkim – zjadliwego!) ciasta, nadal będę zapominać o wymianie wody w wazonie, będę przechodzić na kolejne diety, by po dwóch dniach – wyczerpana i złakniona - rzucać się na cokolwiek innego niż ziarna zbóż czy ogórki. Wreszcie, gdy najdzie mnie taka ochota zjem CAŁĄ tabliczkę białej czekolady (a nie jeden kafelek) i nie będę miała żadnych wyrzutów sumienia :)

Nauczyłam się cieszyć własną niedoskonałością, akceptować swoje słabości i braki. One są częścią mnie. A perfekcyjna kobieta to taka, którą nigdy nie będę. I całe szczęście. Bo to suka! Dopiero gdy to zrozumiałam, poczułam się prawdziwe szczęśliwa. Polecam ten stan i gwarantuję, że gdy uzmysłowicie sobie tę prostą prawdę, poczujecie się podobnie. Wierzę w Was, kochane! Do dzieła! :)

Pozdrawiam serdecznie
nieperfekcyjna

*****


Pożywszy list może i jest napisany nieco z przekąsem, może i jest nieco przesadzony, ale jego główna idea się nie zmienia, bo do perfekcyjności mi daleko. Ciekawa jestem, ile z Was czuje podobnie? Ile z Was zadręcza się na widok supermodelki lub innej celebrytki w TV? Ile z Was jej zazdrości? Tego perfekcyjnego ciała, doskonałych ciuchów, idealnego faceta. A tak być nie powinno, ba, tak być nie może! I to potwierdzają siostry Girard w swojej książce - o niezwykle intrygującym i jakże poprawiającym nastrój nam, nieperfekcyjnym, tytule - „Perfekcyjna kobieta to suka”.

Ta publikacja, jak wskazuje podtytuł to „poradnik przetrwania dla normalnych kobiet”, który ma na celu wezwać je do odrzucenia poczucia winy!, do zaakceptowania siebie takiej, jaką się jest - z wszelkimi wadami, skłonnościami, bolączkami. Autorki zdają sobie sprawę, że to zadanie może sprawiać wiele kłopotów, dlatego właśnie postanowiły spisać swoje przemyślenia w formie nietuzinkowego poradnika. Wybierając różne sytuacje, w których dochodzi do konfrontacji perfekcyjnych z nieperfekcyjnymi, ośmieszają te pierwsze, a jednocześnie usprawiedliwiają i tłumaczą zachowania drugich. Podają także „złote” zasady, którymi powinna kierować się nieperfekcyjna kobieta, by żyć w zgodzie z sobą i otoczeniem oraz formułują kilka teorii np. na temat obojętności wobec faceta, „odpryśniętego lakieru” czy miseczki fistaszków. Omawiają filozofię „walić to” oraz zasadę kobiecego WETA, tłumaczą, co to za typ faceta NŚ, omawiają i klasyfikują otrzymane prezenty, radzą jak zachwycić faceta. Ale to nie wszystko! Tych na pozór zabawnych, dowcipnych przemyśleń i spostrzeżeni jest więcej. Autorki w niezwykle jasny, przystępny, ale przede wszystkim humorystyczny sposób przeskakują między kolejnymi problemami. Myślałam, że może ich natłok spowoduje, że będę się gubiła podczas lektury, że pewne kwestie będą wymuszone, pisane jakby na siłę. Myliłam się. Owszem, niektóre rozdziały są niezwykle krótkie, ale przecież nie ilość, a jakość świadczy o wartości. I w tych przypadkach ta krótka, wymowna treść wynagradzała wszystko.

Przyznam się Wam też, że gdy zobaczyłam tę książkę na liście zapowiedzi, powiedziałam jej: NIE! Na pewno jej nie przeczytam, szkoda na to czasu. Zresztą, ja wcale nie lubię poradników. Ale coraz częstsze pozytywne recenzje, spotykane również na Waszych blogach, skutecznie przekonywały mnie do tej niecodziennej publikacji. Postanowiłam spróbować i… jestem z siebie niezwykle zadowolona. „Perfekcyjna kobieta…” dostarczyła mi nie tylko przedniej rozrywki, nie tylko umiliła mi wieczór, ale też pozwoliła zrozumieć, że nieperfekcyjność wcale nie musi oznaczać wady, że jest wiele kobiet, które reagują podobnie w danych sytuacjach, że nie jestem sama. Owszem – jak piszą autorki - „może nie we wszystkich rozdziałach odnajdziesz siebie… Ale tu czy tam na pewno się odnajdziesz, spokojna głowa.”* I to się sprawdza!

Panie, sięgajcie śmiało po tę książkę. Gwarantuję, że się Wam spodoba.
Panowie, jeśli już książka trafi w Wasze ręce, przeczytajcie. Może pomoże Wam choć odrobinę w zrozumieniu i docenieniu nas - nieperfekcyjnych, normalnych kobiet :)