Moje życie z Tomkiem recenzja

Swoją najnowszą książkę Dorota Sumińska rozpoczyna od listu adresowanego do niespodziewanie zmarłego męża i jednocześnie najlepszego przyjaciela, i już po tym niezwykle osobistym wstępie można wyczuć, że będzie to książka zupełnie inna niż wszystkie poprzednie publikacje autorki.

Książki Doroty Sumińskiej uwielbiam- zarówno te adresowane do małych dzieci, jak i te pisane dla dorosłych czytelników. Dorota Sumińska o świecie zwierząt opowiada w sposób wyjątkowy! Jest w tym dużo nauki, ale styl pisania i słownictwo, którym się posługuje z pewnością trafiają do każdego, przeciętnego czytelnika. Kiedy czytam książki Pani Doroty zawsze jestem pod wrażeniem różnorodności i szczegółowości tej wiedzy, oraz szacunku do każdej najmniejszej cząstki przyrody, który czuć w każdym zdaniu.

"Moje życie z Tomkiem" to zupełnie inna bajka, a w zasadzie nie bajka, tylko smutna rzeczywistość osoby, która musi iść do przodu w momencie, w którym ktoś bardzo ważny nagle umiera i świat w jednej chwili staje w miejscu. Chociaż nigdy nie poznałam Tomasza, po tej lekturze czuje się tak, jakbym znała go bardzo dobrze. Zadziwiające jest to, że zwyczajne, dobre życie bez efektu WOW, może być tak inspirujące. Zapiski Doroty Sumińskiej ukazują jak żył Tomasz i jakim był człowiekiem prywatnie oraz zawodowo. Czytając wspomnienia zebrane przez autorkę wiele razy czułam na skórze ciarki, ponieważ wyczytałam między słowami ogromny ból, tęsknotę, poczucie niesprawiedliwości i utraconych planów na wspólną drogę przez kolejny etap życia. Tomasz Wróblewski z pewnością zasłużył na tak przepiękne pożegnanie. Dzięki tej książce w jakiś sposób wspomnienia dotyczące tego, co w jego życiu było najlepsze, zostaną miedzy nami na zawsze, nawet wtedy, gdy również odejdą wszyscy, którzy mieli okazję poznać go osobiście.
"Moje życie z Tomkiem" to książka która zaskoczyła mnie ogromnie, wzruszyła niesamowicie, skłoniła do rozważań na temat kruchości naszego życia i przypomniała mi o tym, aby każdy dzień przeżywać na 100%.