Oskar i pani Róża recenzja

Oskar ma 10 lat, ma raka, nie wierzy w Boga, jego rodzice to "kompletni debile", a jedyną osobą, która go rozumie jest ciocia Róża. To ona namawia go, by rozpoczął korespondencję z Bogiem...

"Na imię mam Oskar, mam dziesięć lat, podpaliłem psa, kota, mieszkanie (zdaje się, że nawet upiekłem złote rybki) i to jest pierwszy list, który do Ciebie wysyłam, bo jak dotąd, z powodu nauki nie miałem czasu (...) No więc równie dobrze mógłbym napisać 'Nazywają mnie Jajogłowym, wyglądam na siedem lat, mieszkam w szpitalu z powodu mojego raka i nigdy się do Ciebie nie odzywałem, bo nawet nie wierzę, że istniejesz.'"

Chyba nie przesadzę jeśli napiszę, że to najpiękniejsza książka jaką w życiu przeczytałam. Pokazuje ona w pewnym sensie drogę, to jak się powinno żyć. 12 dni, a każdy dzień to 10 lat życia. Można przeżyć 12 dni w szpitalu bardziej intensywnie niż niektórzy przeżywają całe swoje życie.