Opowieści Zuzanny recenzja

"Jakże często zdarza się, że przypadek kieruje naszym życiem? Stawia na naszej drodze ludzi, którzy wkrótce stają się dla nas kimś niesłychanie ważnym."

Katarzyna Janus urodziła się w Kamiennej Górze, ale swoje dorosłe życie związała z Lesznem,gdzie pracuje jako lekarz pediatra, pulmonolog i specjalista rehabilitacji. Pani Katarzyna jest też pisarką. W swoich powieściach opowiada o miejscach, które zrobiły na niej duże wrażenie.

"Opowiesci Zuzanny" to książka oparta na opowiadaniach matki pisarki. Główna bohaterka przenosi nas w czasy sprzed wojny na Kresach Wschodnich. To tam, w urodziła się Zunia i jej rodzeństwo. Czasy, w których przyszło żyć Zuzannie były trudne, wiązały się z częstymi przeprowadzkami, panowała bieda. We wczesnych latach dzieciństwa wybuchła wojna i okupacja. Mimo ciężkich czasów nawiązują się wieloletnie przyjaźnie, pojawia się pierwsza miłość.

Opowieści Zuzanny przeplatają się z historią Artura, wnuka naszej bohaterki. Początkowo nie polubiłam tego chłopaka. Znudzony, zaniedbany i bez planów na życie - to jego główne cechy. Jednak w pewnym momencie postanowi coś w sobie zmienić. Wspomnienia babci spowodują, że chłopak poszuka pracy oraz pomyśli o zmianie wyglądu. W jego monotonnym życiu pojawi się "Czupurek".

"Opowiesci Zuzanny" to też książka o miłości. O jej trudach, poszukiwaniu i budowaniu szczęścia. Artur zastanawia się czym jest miłość, rozgląda się za swoją drugą połówką. Babcia wspomina własne doświadczenia.

Lektura zrobiła na mnie dobre wrażenie. Wzruszała oraz skłaniała do wielu przemyśleń. Podobało mi się porównanie obecnych czasów do przeszłości. Jednak moim zdaniem, rozdziały poświęcone Arturowi były trochę za długie. Nie bardzo interesowałam się jego postępem w nauce czy szukaniem pracy. Zdecydowanie ciekawsze były wspomnienia babci.

Książka pt."Opowieści Zuzanny" to ładna powieść obyczajowa z historią w tle. Nie doświadczymy w niej szybkiej akcji czy jakiś szczególnych zwrotów. Mimo to czas spędzony z tą lekturą uznaję za udany. Jestem pod wrażeniem lekkiego pióra pisarki. Spodobał mi się piękny język. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, choć czasy, w których przyszło żyć głównej bohaterce, były trudne i bolesne. Jest to też ciekawa lekcja historii. Serdecznie polecam.