Mursz recenzja

„Mursz” jest kontynuacją „Topielisk”, które w maju ubiegłego roku wywarły na mnie spore wrażenie.

Po stracie męża i syna Pola próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Podczas pobytu w szpitalu psychiatrycznym poznaje młodą dziewczynę Kasandrę, która przeżywa traumę po śmierci swojej przyjaciółki, instagramerki Lary. Kas i Polę połączyła nić przyjaźni. Wtedy również Kas opowiedziała Poli historię Murszu, wymarłej części Duchnego Lasu, starego, owianego złą sławą lasu na Kaszubach i związanej z nim mrocznej tajemnicy.

Fabuła przedstawiana jest pierwszoosobowo, w trzech ramach czasowych, z perspektywy trzech osób. Główną narratorką jest znana z „Topielisk” Pola i to do niej należą pierwsze skrzypce w tej historii. Podjęte przez Polę działania mające na celu rozwikłanie tajemnicy Kasandry, stanowią nijako punkt wyjścia w tej historii i mają swoje miejsce w roku 2020. Dwie pozostałe narracje są retrospektywne i prowadzone z perspektywy Lary w roku 2019, oraz nauczycielki Marianny w roku 2018. Są to powiązane ze sobą wątki. Lara była uczennicą Marianny i rok po jej tragicznej śmierci wraca do miejsca, w którym ta umarła, chcąc dowiedzieć się czegoś więcej o jej śmierci.

Jest w tej książce noś niepokojącego, złowieszczego. Wydarzenia opisywane są niespiesznie, w stylu slow, jakby autorce wcale nie spieszyło się do opowiedzenia tej historii. Mroczna, duszna, oblepiająca strachem atmosfera nie odpuszcza ani na chwilę. Królują nietypowe odgłosy, niedefiniowalne dźwięki, dziwne zdarzenia. Wszystko podlane niepewnością, niedopowiedzeniami i tajemnicami, które ukrywają bohaterowie. Jakieś takie to było złowrogie, klimatem bardziej pasujące do powieści grozy niż do thrillera.

Zakończenie trochę mnie rozczarowało. Było jakieś płaskie, nie umiałam dostrzec w nim realizmu powiązań między bohaterami. Ostatecznie wyszło tak, że historia Marianny w powiązaniu z Duchnym Lasem i Larą była zupełnie marginalna, nie wiem jakie znaczenie dla Lary miało publiczne ujawnienie dowodów zawartych w niebieskiej teczce. Bo bezpośrednich związków Lary z wydarzeniami, które spotkały Mariannę się nie dopatrzyłam. Sprawca nie był powiązany z osobą Lary, więc nie rozumiem tego zaangażowania. Nie bardzo przemawia do mnie wizja tego urbexowego zlotu osnutego wokół śmierci dawnej nauczycielki. Czy chodziło tylko o wskazanie prawdziwego sprawcy śmierci Marianny? Nie wiem…, wiem, że zakończenie mnie nie przekonuje.

Dodam jeszcze, że nie jest to wprost kontynuacja „Topielisk”. W „Murszu” dzieje się zupełnie inny wątek, powiązany jedynie osobą Poli, która czasem wspomina o wydarzeniach z „Topielisk”.