Tajemnica Lost Lake recenzja

Zanurzona opowieść w opowieści. Siostrzana miłość, zawziętość, rywalizacja. Nowe miejsce, inny początek. Tajemnica, którą trzeba rozwiązać. Duchy przeszłości, które mieszają w teraźniejszości. Morał nie tak oczywisty jakby się mogło wydawać. Trudności, które nie powinny się zdarzyć i przyjaźń, która rozkwita na naszych oczach.

Pierwsze co urzekło mnie od samego początku to miejsce, w którym rozpoczyna się ta historia. Biblioteka. Mole książkowe mają to do siebie, że jak czytają słowo biblioteka – to serducho zaczyna im bić mocniej. Dodatkowo jest to opowieść w opowieści. Mamy dwie historie rozgrywające się na tej samej płaszczyźnie, jednak dzieli je sto lat.

Główną bohaterką jest Fiona, która ma zaledwie jedenaście lat. Z początku ten wiek nie pasował mi do zarysu postaci tak jak i siostra głównej bohaterki, która jest starsza o dwa lata. W mojej głowie jakoś zapanował chaos, na szczęście tylko z początku. One są za młode - coś w tym stylu. Im dalej tym bardziej oczywiste zdawało się, że ten wiek to tylko liczba, a przy okazji odzwierciedla zachowanie bohaterów. W dodatku cała powieść jest zbyt wciągająca, aby w ogóle zaprzątać sobie takimi drobnostkami głowę. Miała ona być jak wszystkie inne: rywalizacja pomiędzy siostrami, wiemy, jak to jest. Jedna lepsza, druga gorsza. Ta postrzega tamtą jako zagrożenie, tej wszystko wolno, tamta zawsze jest kozłem ofiarnym. Jednak czysta, zacięta rywalizacja może doprowadzić do katastrofy, a też tutaj widzimy jak bardzo można oddalić się od siebie i nie widzieć pewnych sytuacji, zachowań drugiej osoby. Zakładamy błędną logikę całości, a ona wygląda zupełnie inaczej. Dodajmy do tego znikającą książkę, która nie ma zakończenia, a historia pisze się sama. Nie zapominajmy o wścibskich dzieciakach, które nie potrafią trzymać się swoich spraw (znacie to skądś?). Trzeba zrobić wszystko, aby opowieść skończyła się, a zagadka została rozwiązana. Dodatkowo przedstawić ją w prosty, niezawiły sposób, aby czytelnik po niej płynął i dotarło do niego znaczenie tej historii. Bingo! Mamy to!

Jest morał przedstawiony w szokujący sposób, znikająca książka, ogromna – stara biblioteka, duchy i mroczny dreszczyk emocji = świetny przepis na perfekcyjną książkę dla małych i dużych. Każdy z niej wyciągnie coś innego równie wartościowego.