Testament, czyli opowieść Agrippy Hulla, afrykańskiego księcia, ordynansa Pana Generała Tadeusza Kościuszki recenzja

Któż z nas nie słyszał o Tadeuszu Kościuszce, przywódca narodowego powstania, generał i naczelnik słynnej antyrosyjskiej insurekcji. Na pewno każdy, kto tylko uczęszczał do szkoły. Tę wyjątkową osobę, tym razem możemy zobaczyć oczyma czarnoskórego ordynansa z okresu wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.

Grippy Hull pracował na roli, wychował się w rodzinie wolnych czarnoskórych chłopów, co było nietypowe w tamtym czasie. Ordynans Kościuszki, barwna postać, która mimo prostoty swego języka, tworzy celne metafory dotyczące kolejnych etapów opowieści. Do armii poszedł na ochotnika, żeby walczyć o niepodległość Stanów Zjednoczonych, a w której służył, nie posiadając broni, ani porządnych butów.
Grappy to urodzony gawędziarz, w swojej opowieści, w bardzo zabawny i wciągający sposób, ukazuję nam tę nietuzinkową postać, z innej strony tak jakby za kotary. Ta opowieść to pełna czułości narracja, która ukazuje nam prawdziwe oblicze, człowieka o gołębim sercu, ujawnia to, co było w nim najbardziej cenne, lecz nie liczy się w historycznych zapiskach. Dzięki temu ta autentyczna postać zmienia się w naszej wyobraźni i widzimy człowieka doskonale wyedukowanego, ze złamanym sercem. Urodzony arystokrata z umiejętnością haftowania na tamborku i znakomicie grającego na fortepianie, oprócz tego bardzo dobrze malował i rysował. Kościuszko to przede wszystkim wybitny inżynier, świetny dowódca, bojownik w służbie wolności, równych szans i świeckiego państwa.

„Arystokrata i chłop”, różniło ich wszystko, a jednak byli ulepieni z tej samej gliny. Obaj nienawidzili niewolnictwa, wspólnie walczyli w bitwie pod Saratogą. Byli razem, gdy Kościuszko bronił West Point nad rzeką Hudson, a potem projektował i budował tam twierdzę.

Agrippa Hull, wieloletni ordynans Kościuszki, to przede wszystkim oddany przyjaciel, który uratował mu życie, pomógł nie raz wyjść z opresji. Szanował Polaka tak bardzo, że bezbłędnie wymawiał jego nazwisko, na którym wszyscy obcokrajowcy łamali sobie język. Polecam gorąco.