Opowiastki do przemyślenia recenzja

Jakiś czas temu natknęłam się na zapowiedź tej książki i byłam zaintrygowana. Ostatnio na Instagramie przeczytałam recenzję i dziewczyny przypomniały mi o tym, że chciałam sięgnąć po ten tytuł. Więc stwierdziłam, że sięgnę po Opowiastki do przemyślenia. Lubię takie krótkie formy, które zabierają nas w przestrzeń refleksji, przemyśleń i przypatrywania się samym sobie, innym, środowiskom, w których żyjemy. Takie lektury często, coś w nas odkrywają, naruszają jakieś struny, otwierają i tak dalej. Myślę, że takie książki, niezależnie od rozmiaru, są nam po prostu potrzebne. Mnie przynajmniej tak się wydaje, choć wiem, że nie każdy takie lubi.

Wśród opowiadań zebranych, w tej niezbyt dużej objętościowo książeczce, znajdziemy kilka refleksyjnych wierszy, opowiadana dłuższe lub krótsze. Niektóre są odrobinę bardziej baśniowe, inne bardziej realistyczne i konkretne, każda z nich zaś nosi w sobie jakąś refleksję o życiu, człowieku lub relacjach. Przynajmniej te trzy rodzaje, mnie dały się zauważyć. Szczerze mówiąc niektóre opowiadania bardziej przypadły mi do gustu inne mniej. Jest wśród nich kilka takich, które zostaną w mojej pamięci: Groźny wróg, Miasto studni, Opowiadanie bez Y, jest w nich jeszcze jedna, ale tytuły tych opowiadań umykają mi z głowy, nie potrafię ich zapamiętać. Może to nie mankament, ale ciężko je spamiętać.

Książka jest utrzymana w bardzo ciekawej formie i opowiadania czyta się szybko. Ja czytałam w e-booku, który jest dostępny na Legimi. Jak ktoś jest zainteresowany zapoznaniem się z zawartością, to zachęcam.

Te opowiadania tak są napisane, że każdy czytelnik może je odrobine inaczej interpretować, jedni się w nich odnajdą, drudzy nie. Mimo to, warto spróbować.