Shantaram recenzja

Była to największa książka jaką w życiu czytałam! A czytałam sporo. Dostojewski jest duży, ale 'Shantaram' zdumiewa tym, że wygląda opaśle. To piękne wydanie, ale biorąc je w ręce zastanowiłam się, jak długo zajmie mi czytanie jej. Ale gdy tylko zaczęłam czytać, to pozbyłam się tego zmartwienia, bo książkę czyta się szybko. Ja uporałam się z nią w 3 dni!
Jest to pełna dynamizmu, miejsc jakich nie znajdziemy w żadnej innej książce i ciekawych postaci, niczym z Bonda, opowieść o Australijczyku, który uciekł z więzienia i zamieszkał w Bombaju. Autor opowiada o sobie, o swoim życiu i swoich niewiarygodnych przygodach, jak to jest wyjaśnione.
Książka jest niewiarygodnie dynamiczna, barwna i po prostu ciekawa. Akcja goni akcję, a wraz z bohaterem idziemy do miejsc, których nie ma w innych powieściach fabularnych. Może w reportażach: slumsy, nielegalna 'apteka' leków prowadzona przez trędowatego, indyjskie więzienie, dom publiczny dla ekskluzywnych klientów z tajemniczą madame Zhou, obrzeża slumsów ze zgrają psów, bombajska ulica nocą ze szczurami wielkimi jak kot, speluna dla indyjskiego półświatka, miejsce produkcji nielegalnych dokumentów, plan filmowy bollywoodzkiego filmu, afgańskie góry z mudżahedinami, jaskinia gdzieś na granicy z Pakistanem, ostrzeliwana przez Rosjan, oszalały Afgański nauczyciel, który każdego 'obcego' chce nabijać na pale, ale i miejsca romantyczne, takie jak domek na plaży z piękną kobietą.

Kompozycja fabuły opiera się na dynamizmie akcji i ciekawych bohaterach. W trakcie czytania książki poznajemy losy głównego bohatera, ale i pobocznych, to jak żyli i co się z nimi stało. Mamy zróżnicowanie postaci: są dobrzy i źli, i to jacy są wychodzi na jaw dopiero na końcu.
W tle tych wydarzeń mamy dojrzewanie psychiczne głównego bohatera. Te zmiany w jego patrzeniu na życie, jego poszukiwanie prawdy, widoczne jest w zmianie imion. Nasz bohater ma też kilku mentorów duchowych. Tytułowy 'Shantaram' to imię, jakie nadał mu ojciec Prabakera, oznacza człowieka pokoju. I do tego imienia nasz bohater próbuje dojrzeć. Z różnym skutkiem, bo ciągle przekonuje się, że jego starania, jego dobre uczynki albo przynoszą złe skutki, albo są wykorzystywane przez różnych ludzi. Szczególną rolę odgrywają w jego dojrzewaniu duchowym 3 osoby: przyjaciel ze slumsów Prabaker, człowiek wiecznie entuzjastyczny wobec życia, dla którego uosobieniem szczęścia jest kochająca kobieta, brak głodu i uczciwe życie, piękna i tajemnicza Karla, która odpowiada za podświadome pragnienia bohatera, za jego miłość i pragnienie piękna, oraz potężny boss mafii bombajskiej i domorosły filozof Khader Bhai. To on każe mu się zastanawiać nad pobudkami czynów i nad ich skutkami. Ale zarazem pomiędzy teorią i praktyką są rozbieżności. Życie Lina, naszego bohatera przynosi zmiany. Część z nich wynika z tego co on robi, ale w dużej mierze to Lin jest ofiarą losu, potężnych ludzi.