One Week Girlfriend recenzja

Zanim sięgnęłam po pierwszą część cyklu "One Week Girlfriend" zupełnie nie znałam twórczości Monicy Murphy, chociaż autorka ma na swoim koncie już ponad dwadzieścia książek.

Czy zatem moja pierwsza styczność z autorką okazała się strzałem w dziesiątkę? W sam środek może nie, ponieważ książki, które otrzymują ode mnie najwyższą z możliwych ocen, muszą mnie naprawdę porwać pod wieloma względami, ale myślę, że "One Week Girlfriend" to naprawdę dobra historia, chociaż jak dla mnie zdecydowanie za krótka.

Fable Maguire to kolejna młoda kobieta, której życie do tej pory nie rozpieszczało. Nie poszła na studia, ponieważ nie ma na nie ani pieniędzy, ani czasu. Dziewczyna pracuje w barze, aby jakoś utrzymać siebie, brata i matkę alkoholiczkę, którą bardziej od własnych dzieci, interesują miłosne podboje. Fable nie ma zbyt dobrej reputacji, wśród licznej grupy studentów, którzy odwiedzają, jej miejsce pracy, ponieważ nieraz wybierała przygodny seks, jako formę odreagowania i odcięcia się od szarej rzeczywistości.

Dlatego, gdy pewnego dnia uczelniana gwiazda futbolu — Drew Callahan czeka na nią pod pracą, dziewczyna jest przekonana, że chłopak chce ją zaciągnąć do łóżka. Jednak w rzeczywistości młody mężczyzna proponuje jej pewien intratny układ. Chce, aby Fable udawała jego dziewczynę i towarzyszyła mu w rodzinnym domu podczas święta Dziękczynienia. Chociaż Fable jest zaskoczona propozycją chłopaka, perspektywa zarobienia trzech tysięcy dolarów w zaledwie tydzień, ostatecznie sprawia, że dziewczyna zgadza się zostać jego udawaną dziewczyną.

Czy wspólny wyjazd zbliży do siebie głównych bohaterów? I jaki wpływ na dalsze życie Fable i Drew będą miały traumatyczne przeżycia z przeszłości chłopaka? Tego dowiecie się, sięgając po pierwszy tom cyklu "One Week Girlfriend".

Muszę przyznać, że spodziewałam się typowej historii z motywem udawanej relacji. Jednak Monica Murphy naprawdę zaskoczyła mnie ukrytymi motywami, jakimi kierował się Drew. Zupełnie nie spodziewałam się, że ten młody mężczyzna, nosi w sobie tak wiele bólu (spowodowanego traumami z dzieciństwa), z którym musi mierzyć się każdego dnia. Proponując Fable udawaną relację, zupełnie nie spodziewał się, że kobieta może okazać się lekiem na całe zło, które w sobie nosi.

Książka, mimo że ma ledwo dwieście stron, naprawdę mnie poruszyła i urzekła. Jej zakończenie skłania czytelnika do zastanowienia się nad tym, czy świat, w którym żyjemy, jest kolorowy czy jednak czarno-biały. Dlaczego czasami jest tak zepsuty i popaprany, a jednocześnie dając nadzieję na to, że człowiek może poradzić sobie nawet z największą traumą, gdy tylko ma obok siebie odpowiednią osobę. Dlatego jestem strasznie ciekawa, jak potoczą się dalsze losy Fable i Drew, dlatego z niecierpliwością czekam na kolejną odsłonę ich historii.