Trzy panie w łóżku nie licząc samotności recenzja

Chciałabym Wam dzisiaj opowiedzieć o książce, z którą spędziłam ostanie dni i wieczory. „Trzy panie w łóżku, nie licząc samotności” Anny Łaciny, bo to o tej właśnie książce mowa, jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki. Przyznam szczerze, że na początku było mi dość trudno „wgryźć” się w tego uroczo wydanego grubaska. Jednak im dalej zgłębiałam treść książki, coraz bardziej docierał do mnie zamysł fabularny autorki i oddawałam się czytaniu z coraz większą przyjemnością i zaciekawieniem.

Anna Łacina pisze lekko, z wytrawną porcją inteligentnego, czarnego humoru. Prowadzi swoich bohaterów przez trudne meandry ludzkiego życia i zawirowań uczuciowych splatając z ich doświadczeń scenariusz łączący w sobie elementy romansu, kryminału i błyskotliwej satyry. Autorka genialnie żongluje gatunkami porywając tym samym czytelnika w historię pełną satyrycznego obrazu miłości, zdrady, tajemnic, niedopowiedzeń, kłamstw i prawdy. W historię, w której pierwsze skrzypce grają kobiety. Zrozpaczone, osamotnione, tęskniące za bliskością a jednocześnie pełne nadziei. Próbujące radzić sobie z odkrytą prawdą i cierpieniem po stracie tego, którego darzyły uczuciem. Tego, o którym każda z nich myślała, że była dla niego tą jedyną i wyjątkową.

Los krzyżuje niespodziewanie losy trzech bohaterek powieści. Jest to również moment, w którym na jaw zaczną wychodzić tajemnice z jego osobliwego życia i bardzo podejrzanej śmierci. Adela, Nika i Linka poprowadzą czytelnika śladami swoich relacji ze zmarłym Frankiem vel Freddym. Wspominać będą wszystkie swoje dobre chwile z ukochanym. Jego czułość, zapewnienia o wyjątkowości, każdej z nich. Wpływ jaki wywarł na ich życie i samoocenę. Będziemy świadkami chwili, w której bohaterkom przyjdzie się zmierzyć z wiadomością o jego śmierci i próbom radzenia sobie po stracie. Staniemy się uczestnikami prób wyjaśnienia przyczyn jego śmierci. A splot różnych zaskakujących wydarzeń zaserwowanych przez autorkę sprawi, że coraz trudniej będzie się oderwać od lektury.

Czy Adela, Nika i Linka poradzą sobie z odkrytą o Franku prawdą? Czy pogodzą się ze stratą i wpuszczą do swojego ponurego życia słońce, które nieśmiało zacznie wyłaniać się zza chmur? Muszę przyznać, że ta plejada nieprzewidywalnych bohaterek, z których każda wyróżnia się głęboko zarysowanym szkicem psychologicznym, głęboko zapada w pamięć i wywołuje masę przemyśleń.

Wisienką na tym literackim torcie jest również osobliwa postać Franka. Anna Łacina pozwala również przyjrzeć się i zmarłemu. Poznać bliżej jego intrygującą postać, charakter. Ocenę zrozumienia i zachowania tego mężczyzny pozostawia czytelnikowi. To postać tak niejednoznaczna, tak oryginalna, iż myślę, że każdy kto sięgnie po tę książkę odbierze go inaczej. Autorka pozostawia szerokie pole dla przemyśleń i wniosków.

„Trzy kobiety w łóżku, nie licząc samotności” Anny Łaciny to powieść emanująca uczuciami. To historia, z której emocje wydzierają z każdego zdania, przecinka i kropki. Bohaterowie tak różni, jak i różne są ich reakcje i zachowania. Czytając tę książkę musimy mierzyć się z tym co ich przytłacza i próbować zrozumieć model ich postępowania. Powieść ta bogata jest w silne wrażenia i doznania. Z przyjemnością przyznaję, że ten gatunkowy eksperyment przemówił do mojego serca i z zaintrygowaniem śledziłam zmyślnie tkane losy bohaterów.

Polecam!

#wspolpraca #wspolpracabarterowa #czytamipolecam #czytambolubie #polecajka #ksiazka #dobraksiazka #zaczytanaata