Ogień i krew. Część I recenzja

Jaką preferujecie kolejność – najpierw książka, czy film/serial?

Ja przeważnie najpierw czytam, potem oglądam. Tym razem jednak sięgnęłam po powieść zachęcona dobrym serialem. A była to kolejna pozycja ze świata Westeros – „Ogień i Krew”.

Książka zaczyna się około 300 lat przed wydarzeniami opisanymi w „Grze o tron”. Opowiada ona historię dynastii Targaryenów. Zaczyna się od opisu panowania Aegona Zdobywcy, którego dziełem był Żelazny Tron, a następnie ukazuje dalsze losy jego potomków.

George R.R. Martin po raz kolejny zachwyca wspaniałą budową świata. Każdy element jest tu dokładnie przemyślany i dokładnie na swoim miejscu. Nic tu nie jest dziełem przypadku. Zachwyca ilość szczegółów. Wprost niesamowite jest to, że ktoś mógł wymyślić tak bogatą i rozbudowaną historię.

Jednocześnie jednak sposób pisania jest całkiem inny, niż ten do jakiego przyzwyczaił nas autor w „Grze o tron”. Swoim stylem przypomina kronikę. Dialogi występują rzadko. Za to dużo jest postaci, imion, opisów stanowisk i pozycji. Jest to ciekawy pomysł, pozwalający szczegółowo przedstawić historię, jednak sprawia, że brakuje mu lekkości i dynamiczności znanych z innych książek Martina. Przy takiej ilości postaci oraz szybkości biegnących lat, ciężko zżyć się z jakimś bohaterem i mu kibicować, za często się zmieniali. Trzeba też przyzwyczaić się do ogromu pojawiających się imion. Zwłaszcza, że często się one powtarzają ( imiona nieraz nadawano po znanym dziadku albo po ojcu, czy matce). Jest to książka, przy czytaniu której należy się skupić nie na 100%, ale nawet na 200%. Jednak gdy człowiek już się przyzwyczai do stylu, do ciągle zmieniających się bohaterów i dziwnych imion, to historia staje się bardzo ciekawa i wciągająca.

Na uwagę zasługują też świetne ilustracje, które przedstawiają postacie lub wydarzenia mające miejsce w danych rozdziałach. Tych ilustracji jest całkiem sporo, co rzadko się zdarza w takich książkach.

Książkę polecam zwłaszcza wielbicielom „Gry o Tron”, jest ona doskonałym uzupełnieniem tamtej historii. Jednocześnie podkreślam, że nie jest to łatwa i szybka w czytaniu książka, trzeba mieć na nią czas i warunki do skupienia się.