Odzyskana korona recenzja

Kiedy Jurij Dunajew przejął władzę na rozkaz Sadzy, szybko zatęsknił za poprzednimi obowiązkami. Chyba nie do końca zdawał sobie sprawę z jakim syfem przyjdzie mu się zmierzyć. Jednak Dunajew nie poddaje się tak łatwo. Zaczyna odbudowywać kluby jeden po drugim, a pierwszy na celownik idzie Pandemonium. Niebawem do załogi klubu dołącza Eliza Tatarczuk, która od lat ucieka, zmienia tożsamość, a mimo to pragnie zaznać chociaż odrobinę normalności. Jej pozycja w przyszłości da jej ogromne możliwości, jednak na ten moment każdego dnia musi walczyć o swoje bezpieczeństwo.
Już pierwsze spotkanie z obecnym szefem uświadamia jej, że wpadła w tarapaty. Od dziecka uświadomiono jej, że nie może się do nikogo przywiązywać, jednak teraz, poznając co to przyjaźń i jakiekolwiek uczucie, będzie jej bardzo trudno z tego zrezygnować.
Kim tak naprawdę jest Eliza, kto i dlaczego ją ściga? Czy gdy prawda wyjdzie na jaw, Jurij będzie w stanie zagwarantować dziewczynie bezpieczeństwo?

Dzień po dniu czytałam pierwszą i drugą część z serii Dziedzictwo. Różnica pomiędzy tomami jest diametralna!
Przy pierwszej części zwróciłam uwagę na to, że fabuła pędzi do przodu, brakuje szczegółów, wątki przeskakują z jednego na drugi. Tu mamy zgoła coś innego.
Od pierwszych stron widać, że autorka włożyła mnóstwo pracy w drugi tom, dopracowała treść, dała więcej opisów i zadbała o szczegóły. "Odzyskana korona" naprawdę mnie pochłonęła.
Duży plus za to, że bohaterowie z pierwszego tomu, również i tu mieli swoje momenty. Dobrze było znów "spotkać" Sasze i Antoniego.
Fabuła drugiego tomu jest zaskakująca. Pomysł na powiązanie bohaterów był rewelacyjny, a sama ich kreacja również bardzo przypadła mi do gustu. Nie powiem kim jest Eliza, właściwie nie mogę praktycznie nic powiedzieć, żeby nie popsuć Wam zabawy. No ale... Może skupię się odrobinę na charakterach Dunajewa i Tatarczuk.
Główna bohaterka od początku była dla mnie zagadką. Niby ucieka, wygląda na bezbronną, a tak naprawdę jest kolejną dobrze wyszkoloną kobietą. Jej przeszłość również pozostawia wiele do życzenia, a za jej wychowanie była odpowiedzialna babcia. Jurij za to, pomimo, że jest bezwzględny to podobnie jak Tony dba o to co jego, a kobieta jest cennym skarbem o który będzie się troszczyć za wszelką cenę. Dość szybko rezygnuje z rozwiązłości by zająć się tą jedyną.
Przykład Elizy i Jurija udowadnia nam, że rodziną są ci, na których można liczyć, a więzy krwi nie zawsze mają znaczenie.
Jeśli jeszcze nie czytaliście tej serii, to teraz z czystym sumieniem mogę polecić Wam oba tomy. Myślę, że sami szybko zauważycie jak duży postęp zrobiła autorka w swoich powieściach.