Wiem, co czujesz recenzja

"... Kogo nie dotyczy samotność? Wszystkich nas dotyczy. Topimy ja w używkach, przy których świetnie się bawimy. Zatapiamy ją w sporcie, w ekstrementach. A ona i tak się wynurza j dopada każdego z nas."

Patrząc na okładkę spodziewałam się ciepłej, radosnej, humorystycznej historii o zabarwieniu wiosennym, czy to dostałam?
Poniekąd tak główna bohaterka Iga to właśnie taki skowronek, który kocha cały świat i chce by ludziom w życiu było dobrze i by byli szczęśliwi.
Ale niech was to nie zmyli bo ta książka jest o każdym i dla każdego, czemu tak sądzę? Czytając ją miała wrażenie czytać pamiętnik, czasem był to mój własny, czasem cudzy.
Ta książka ukazuje to czego nikt nie ma odwagi powiedzieć głośno. Jesteśmy samotni, każdy jednak odczuwa to inaczej, a nasza samotność spotyka nas na różnych etapach naszego życia.
Przedstawione historie bohaterów chwytają za gardło i doprowadzają do łez. Samo zakończenie łamie człowiekowi serce. Niebrakuje tu jednak humoru, nadzieji i zrozumienia, ale przedewszystkim miłości do życia. By czerpać z niego garściami i cieszyć się z małych rzeczy.
Bohaterowie to osoby doświadczone przez los i życie, ale w tym wszystkim odnaleźli siebie poprzez Ige i teraz każdy ma oparcie w drugim.
Książka porusza tematy, samookaleczania,prób samobójczych, porzucenia, straty dziecka, straty bliskiej osoby, demencji, zdrady, walki z chorobą.
Każda z postacii jest wyjątkowa i ważna nawet indyk Witold. Autorka po mistrzowsku balansuje uczuciami, za co chce powiedzieć Dziękuję.
Ta książka uczy pokory, daje kopa do zmian. Koniecznie po nią sięgnijcie, czuje że i wam przyda się ten rodzaj terapii poprzez historie innych osób.
A wy czujecie się samotni? Bo ja czasem otoczona tłumem, czuje się samotna do tefo stopnia że ciężko zrozumieć mi to co w koło mnie się dzieję. Zostawiam jeszcze jeden fragment tej książki oby przypadł wam do gustu jak mnie.

"A świat daje nam tyle obietnic piękna, rozmów, które sprawiają, że się uśmiechamy, spacerów w deszczu..."
Myślę że gdybym miała ta książkę z czymś porównać to pierwsza książka która przychodzi mi do głowy to książka Kim Holden "Promyczek".