Od słowa do słowa recenzja

Książką, która zachwyciła mnie od okładki po zawartość, jest „Od słowa do słowa. Rozmowy z pisarzami o świadomości pisania” Wydawnictwa Papierowy Motyl.

Projekt okładki i znajdujące się w niej ilustracje wykonał Łukasz Różyński. Każdy kolaż zatrzymywał mnie na chwilę kontemplacji i przygotowywał do kolejnego tekstu dotyczącego szeroko pojętego pisania.

W tej książce jako czytelnicy spotykamy się z pisarzami, poetami, którzy opowiadają w wywiadach lub esejach jak powstają ich utwory, od pomysłu po ostatnią kropkę.
Marcel Woźniak twierdzi, że „Pisanie jest pojęciem tak pojemnym jak osobowość, można na nie patrzeć z wielu perspektyw.” I tak dzieje się na kartach tejże książki. Każda występująca w niej postać prezentuje swój punkt widzenia na temat procesu twórczego, kreowania światów i relacji z czytelnikiem.

Katarzyna Bonda powiedziała, że pisarz to poszukiwacz fragmentów ludzkiego losu. Monika Tomkiel z kolei lubi ;„chodzić śladami zwierząt i tropić metaforykę rozlewających się słów.”, potem jej „Pusta kartka obrasta w litery./ Zarasta jak las, łąka,/ polana pełna chabrów." Woźniak parafrazując Wierzyńskiego, mówi „... wiersz mój w rozwartej zaczyna się dłoni, wiersz mój się kończy nie wiadomo gdzie.”

Joanna Guzik opowiada, że w procesie twórczym zadaje sobie pytanie „ Czym dzisiaj będzie pachniał atrament?”. W swoim wywodzie przenosi twórczość w sferę zmysłów smaku i zapachu. Słowa pachną jej często wspomnieniami. Tak może być, goszczą bowiem w każdym zakamarku ciała pisarza, poetyki. Szukają wyjścia. Guzik traktuje poezję jako rozmowę w myślach, które przychodzą i odchodzą, kiedy chcą, bo poezja przecież rodzi się w ciszy.

W świat zmysłów przenosimy się również w rozmowie z Izabelą Janiszewską. Mówiąc o narodzinach pomysłów, wspomina, że rodzą się nie tylko z wydarzeń. Ich wyzwalaczami mogą być dźwięki, temperatura powietrza, zapachy. Pisarka szuka ciszy. Nie planuje książek na papierze. Wszystko to, co ją czeka rozgrywa się na bieżąco. Jak? Przeczytajcie, bo opowiada o tym niezwykle ciekawie.

Monika Krajniewska w eseju skupia się na procesie pisania, a pisanie według niej to życie i dawanie życia. Czytamy też o tym, co łączy czytelnika z bohaterami powstających wciąż powieści.

Filozof, dziennikarz, pisarz Robert Małecki opowiada z kolei o swoim warsztacie pisarskim, o kreowaniu rzeczywistości i sposobach na czytelnika, tak jak Tomasz Żak czy Magdalena Witkiewicz.

Anna Matusiak jeszcze dobitniej niż wspomniani wyżej autorzy zwraca uwagę na znaczenie precyzji językowej, żeby napisane było wiarygodne. Słowa są ważne. Mówi: „ Na początku było słowo... Na końcu też będzie.”

I tak od słowa do słowa powstała książka o procesie twórczym pisarzy, poetów. Książka pełna uczuć, emocji, niewypowiedzianych wcześniej myśli. Książka, która również przybliża sylwetki ludzi pióra, bo odkrywają przed czytelnikiem to, co zwykle zamknięte w czterech ścianach pracowni, zamknięte w umyśle. Dostajemy w niej kolejne dowody na to, że wrażliwość sensoryczna na wszelkie bodźce otaczającego świata jest u artystów znacznie wyższa niż u przeciętnego człowieka.

A na zakończenie napiszę za J. Guzik: „Informacja dla wszystkich tych, którzy trzymają tę książkę (ode mnie: lub będą trzymać). Będą wydawane kolejne książki pisane prozą czy wierszem.” To oczywiste i krzepiące. Niechże będą tak kompletne w swej treści i formie jak ta.