Ślady recenzja

,,Ślady" Jakuba Małeckiego to druga książka autora, po którą sięgnęłam. Niezmiennie podziwiam warsztat autora, choć ta pozycja z pewnością nie będzie należała do grona moich ulubieńców. Przedstawia historię wielu osób, które coś ze sobą łączy. Czasem są to więzy rodzinne, miejsce zamieszkania, a czasem czas trwania akcji.

Sam zamysł ukazania tak wielu historii - niezwykle ciekawy. Natomiast, uważam, że było ich zbyt wiele, przez co, łatwo się było pogubić. W porównaniu do ,,Święto ognia", ta była mocno chaotyczna. Początkowo, polegając na moim jednym z ulubionych zajęć podczas czytania, czyli kojarzenia faktów i łączenia ze sobą postaci, byłam w stanie rozszyfrować, o kim autor wspominał już wcześniej. Im bardziej zbliżałam się do końca książki, tym mniej postaci i ich wcześniejszego kontekstu, byłam w stanie sobie przypomnieć.

Nie zmienia to jednak faktu, że niektóre opowiadania mocno mnie poruszyły. Dostaliśmy tutaj przekrój przeróżnych historii życiowych, poczynając od narodzin, aż do śmierci. Każda z nich przepełniona była bólem, smutkiem, ale też radością z małych, prostych rzeczy, takich jak uśmiech wnuka, czy ukochanej osoby. Mapki dołączone do każdego opowiadania, sprawiały, że bez problemowo mogliśmy sobie wyobrazić, w jakim miejscu znajduje się bohater, o którym właśnie czytamy.

Każdy z naszych bohaterów przeżywa swój osobisty koniec świata. Dla każdego znaczy on coś innego. Może nim być wojna, śmierć, samotność, czy też utrata bliskiej osoby. Bohaterowie dają nam do zrozumienia, że trzeba korzystać z życia, bo nie wiemy, w jakim momencie może się ono zakończyć i czego nie dane nam będzie zrobić.

Jakub Małecki w swoich książkach opisuje ludzi i sytuacje, które dla wielu osób mogą się wydawać proste i oczywiste. W przypadku tej książki, mimo iż opowiadania nie są równe, to skłaniają do refleksji. Zbiór opowiadań zostawia w nas pewien smutek i pokazuje nam, że każdy człowiek nosi w sobie ślady, pozostawione w nas, przez różne sytuacje życiowe. Przygnębiająca, ale warta poznania.