Wredne igraszki recenzja

Ona: nieśmiała, miła, życzliwa wszystkim, chcąca innym przychylić nieba, a często przez innych ignorowana i obrywająca za swoją wrażliwość. On: brutalnie szczery, egoista, pokazujący całemu świata, że nie ustąpi choćby na centymetr, bo jest niezależnym asystentem wielkiego prezesa. O nich obojgu krążą już legendy i żarty. Ich nienawiść jest powszechna znana... Wszystko zmienia wspólna wyprawa...

Plusem, który może być odebrany także jako minus, jest infantylność głównej bohaterki. Nie zdaje sobie sprawy, że jest wykorzystywana i obserwowana przez innych. A mimo to potrafi się zmienić, odkryć swoje wady, a także przekuć je w zalety. Buduje swój świat taki, jaki pragnie, a nie biernie podporządkowuje się rzeczywistości.

Romans biurowy, który potrafi zachęcić czytelnika do śmiechu, bawi i uczy. Miłość i nienawiść dzieli ostrze, które nie jest łatwo przekroczyć, ale naszym bohaterom się udaje. Dużą frustrację czytelnika budzi to czekanie, kiedy między bohaterami wydarzy się "to coś", ale kiedy zaczyna się dziać, budzi naszą satysfakcję z oczekiwania. Warto!

Złość, zawiść, nienawiść, pycha, zazdrość, cierpienie, uzależnienie, pożądanie aż do miłości. Któż z nas nie chciałby przeżyć prawdziwej miłości... Ta książka aż wibruje od skrywanego napięcia i wciągnie Cię w stworzony przez autorkę świat dogłębnie. Nie można się od niej oderwać, a wybuchy śmiechu gwarantowane. Każdy, kto szuka lekkiej lektury, nie będzie zawiedziony!

Jest wewnątrz nas pragnienie miłości jak z bajki i ta książka realizuje to pragnienie z nawiązką. Polecam ją wszystkim, którzy szukają swojej połówki. Nie zawsze musimy czytać same poważne teksty, a ten niewątpliwie należy do literatury lekkiej, łatwej i przyjemnej. Da nam odskocznię od problemów. Nie jest to jednak Harlequin, lecz książka o miłości, która narodziła się wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu, a jednak żyje i ma się dobrze. Bohaterowie uczą się siebie nawzajem i zbierają siłę, której zawsze im brakowało.
Chcesz odpocząć, przeczytaj tę książkę! Warto!