Krucyfiks recenzja

W opuszczonej chacie znaleziono zwłoki kobiety. Ciało przywiązano do dwóch pali za nadgarstki i kostki, kolana dotykały ziemi, a na karku morderca zostawił swój podpis. Czy to możliwe, żeby słynny Krucyfiks powrócił po dwuletniej przerwie? Tyle, że go złapano i stracono... Tę zagadkę rozwiąże Robert Hunter, który nigdy nie był przekonany, że złapano właściwego mordercę.
☦️🥃😈

Od pierwszej strony aż do ostatniego zdania było tyle napięcia, że to po prostu się nie mieści w głowie! Szkoda, że nie mierzyłam pulsu 😂💓

Gdybym wcześniej nie znała Gerarda Edlinga z "Behawiorysty", nie dopatrzyłabym się pewnych podobieństw. Chociażby tego, że Hunter - tak samo jak Edling - zna ludzkie ciało na wskroś i każdy gest, mrugnięcie, kropelka potu ma dla niego ogromne znaczenie. Ale i tak nie zabrało mi to frajdy z czytania 😁 Rozdziały były krótkie, a każdy kończył się w ten okropny sposób. Okropny, bo cały czas powtarzałam sobie "jeszcze jeden rozdział" o 1 w nocy! Mega wciąga! 😵

Robert Hunter. Kurczę, ale on musi być przystojny w realu 😍 Niebieskooki blondyn z wydatnymi kośćmi policzkowymi... Dobra, już kończę 😂 Ale szkoda mi go, bo jest strasznie samotny... (halo, tu jestem! 💁) Żyje od jednego koszmaru do drugiego... Biedny ):

I wisienka na torcie - zakończenie! Przez 2 minuty siedziałam i patrzyłam w ścianę 😂 JAK TO?!
Kac po "Krucyfiksie" utrzymuje się dalej... Zdrówko! 🥃