Rytuały wody recenzja

Przyznam, że jestem rozczarowana drugim tomem kontynuacji "Ciszy Białego Miasta". Liczyłam na niepowtarzalną historię, od której nie mogłabym się oderwać, natomiast z rosnącą frustracją śledziłam przebieg śledztwa. Im bliżej końca tym z wykrzyknikiem nad głową miałam ochotę cisnąć książką.

W górach zostaje znalezione ciało kobiety, która była w ciąży.
Okazuje się, jej śmierć miała związek ze starym celtyckim rytuałem. Ofiary tego obrzędu palono, wieszano i topiono.
Denatka to dawna znajoma śledczego Krakena, którą poznał na obozie ponad dwadzieścia lat temu…
Policja boi się paniki, dochodzenie zostaje utajone.

Czy każda kobieta spodziewająca się dziecka jest zagrożona?
Czy brutalne zabójstwo to początek serii?

Nie będę oryginalna kiedy zaznaczę, że w tej części jest nadmiar opisywanego życia osobistego Krakena. Miałam wrażenie, że morderstwa były na dalszym planie, a interesująca historia z przeszłości, zepchnięta na dalszy plan.
Jestem mocno sfrustrowana tym, że pisarka postanowiła uraczyć na taką wielką skalę losami Krakena i dalszym ślamazarnym tokiem jego myślenia.

Nietuzinkowa historia schowana w cieniu na rzecz rozterek śledczego.
Rozwiązanie, które aż kłuje w oczy. Jesteś w stanie sam z łatwością odgadnąć zagadkę, dostrzec odpowiedzi, (tylko o ironio) ponoć najlepszy profiler w kraju jest zaskoczony przebiegiem sprawy.
Groteskowy finał, który obrysuje całą fabułę jako parodię.