Podróż Cilki recenzja

Heather Morris popełniła kolejną książkę po Tatuażyście z Auschwitz, jednak mam wrażenie że Podróż Cilki nie powtórzy fenomenu Tatuażysty.
Historia Cilki zaczęła się już w poprzedniej książce autorki. W Tatuażyście dowiadujemy się o Cilce tyle, że jest gwałcona regularnie przez komendanta obozu, przez to że komendant traktuje ją jak swoją nałożnice, Cilka ma nieco uprzywilejowaną pozycję między innymi dzięki niej jako jedna z nielicznych kobiet może mieć włosy. Kiedy sowieci wyzwalają obóz w którym zastają Cilke, źle interpretując sytuację biorą ją za kolaborantke za co dziewczyna zostaje aresztowana i wysłana na Syberię do obozu pracy. W drodze Cilka poznaje Józię, młodą dziewczynę, która staje się jej przyjaciółką. Niestety Cilka staje się również obiektem ataków osób które postrzegają ją jako dziwkę nazistów która dzięki temu co robiła zapewniła sobie lepsze traktowanie w Auschwitz. Cilka jednak nie zamierza tłumaczyć nikomu co tak na prawdę działo się w obozie. Trafia teraz do obozu pracy, do pracy w kopalni. Jest wiotką kobietą i nie nadaje się do pracy w takim miejscu. Stają się również wraz z innymi kobietami obiektami seksualnymi dla mężczyzn pracujących w gulagu. Są regularnie bite i gwałcone.
Przez przypadek Cilce udaje się dostać pracę w lazarecie. Dzięki sumiennej pracy i ludzkim podejściu do pacjentów zjednuje sobie przychylność Jeleny-lekarki, która niejednokrotnie pomaga Cilce i Józi. Nie jest jednak w stanie uchronić Cilki kiedy ta popada w niełaskę u jednego z lekarzy i zostaje wyrzucona z lazaretu. Udaje jej się jednak dostać pracę na porodówce, Cilka angażuje się mocno w polepszenie warunków życia dzieci które przyszły ba świat w obozie. Pomaga również rodzącej Józi a potem dzięki swoim wpływom załatwia jej i jej córce wyjście na wolność. Cilka staje się bohaterką która poświęca się pacjentom w czasie emidemii tyfusu. Generalnie Cilka to bohaterka, niemal święta i wszystko byłoby ok gdyby nie świat obozowy jaki przedstawia autorka. Jest on tak daleki od tych opisów które znamy, że wydaje się aż śmiesznie nierealny. Można przeczytać ale bez szału.