Śmiertelna dawka recenzja

"Śmiertelna dawka" to już piąta część cyklu opowiadającego o losach Dionizy Remańskiej, byłej policjantki prowadzącej biuro detektywistyczne oraz instruktorki na strzelnicy. Czekałam na tę książkę można powiedzieć z utęsknieniem, gdyż bardzo zżyłam się z Dionizą i jej bliskimi. Wiedziałam, że czeka mnie bardzo dobra lektura i tym razem również się nie zawiodłam. Pani Hanna Greń w swoich opowieściach pokazuje nam małomiasteczkowość, to kołtuńskie często postępowanie, tę hipokryzję zagorzałych katolików i czytając to, wiem że z pewnością wie o czym pisze. Od wielu lat mieszkam w podobnym środowisku i nieco rozumiem postępowanie jej bohaterów.

W Bystrzycy Wielkiej odnalezione zostaje ciało nastolatki. Policja bardzo szybko zamknęła śledztwo, uznając że dziewczyna popełnił samobójstwo zażywając zbyt duża dawkę narkotyku. Rodzina Klaudyny i znajomi nie chcą uwierzyć w taki przebieg wydarzeń, gdyż była ona bardzo spokojną dziewczyną, pilnie przygotowującą się do matury. Wbrew opinii miejscowych policjantów siostra dziewczyny, w tajemnicy prosi o pomoc w rozwiązaniu tej zagadki Dionizę. Zamiast niej jednak do Bystrzycy udaje się Robert, gdyż Diona ma zajęcia na strzelnicy, których nie może odwołać. Już samo pojawienie się obcej osoby pytającej o Klaudynę doprowadza policjantów do szewskiej pasji. Bo niby jakim prawem ktoś z zewnątrz próbuje poddać w wątpliwość efekty ich pracy. Gdy po kilku dniach w Bystrzycy pojawia się Dioniza, policjanci stają się bardzo podejrzliwi. Właściwie to sama miałam wielką ochotę trochę im wygarnąć, lecz wiem że zdarzają się tacy policjanci, przecież to też są zwykli ludzie.

Co takiego kryje się w tej wsi, skoro policja tak bardzo boi się obcych ludzi?
Dlaczego tak dziwnie i opieszale prowadzą dochodzenia?
Czy Dionizie uda się odkryć prawdę i jakim kosztem?
Czy zdoła przerwać zmowę milczenia?
Do jakich czynów zdolny może być człowiek chroniący swoich bliskich?

Akcja powieści nie jest zbyt szybka, snuje się raczej wolno, niespiesznie, lecz nie ma tu miejsca na nudę. Intryga jest dość zawile skonstruowana, autorka podrzuca co jakiś czas kolejne wątki i wydaje się, że już wszystko wiemy, lecz nagle okazuje się, że trop był fałszywy i niemal do samego końca nie wiadomo kto z kim, jak i gdzie...
Nie mogłam się oderwać od lektury, lecz bardzo mnie zmartwiło samo zakończenie. Mam jednak nadzieję, że autorka jeszcze nam pokaże Dionizę w pełnej formie w następnej książce. Szkoda by było gdyby tak się zakończyła cała seria.
Polecam.