Epidemia samotności recenzja

Książka „Epidemia samotności” podejmuje bardzo ważny i aktualny temat. Nie ma przecież na świecie człowieka, który nigdy nie czuł się samotny. Autorki zwracają uwagę na to, że samotność jest czymś innym niż poczucie osamotnienia. Można być singlem, mieszkać samemu i nie czuć się samotnym, można pochodzić z licznej rodziny i mieć wielu znajomych w pracy czy szkole, a odczuwać samotność.

Książka jest zapisem rozmów ze specjalistami, ekspertami i ludźmi doświadczonymi w dziedzinie samotności. Wśród nich są psychiatrzy, psychologowie, psychoterapeuci, pedagodzy. Znajdziemy tutaj wiele konkretnych przykładów ludzi dotkniętych samotnością lub poczuciem osamotnienia. Wypowiadający się specjaliści dzielą się wrażeniami z własnych gabinetów terapeutycznych. Analizują źródła samotności. Pokazują jej złe strony, ale też i dobre, bo samotność jest nam czasem potrzebna i może prowadzić do dobrego.

Jest to książka dla każdego, świetnie się ją czyta. Choć wypowiadają się w niej specjaliści, napisana jest prostym jasnym językiem. Eksperci podejmują różne tematy, bo oblicza samotności też są różne. Może być samotność w tłumie i samotność ludzi starszych. Samotności doświadczają matki, szczególnie matki dzieci niepełnosprawnych. W polskim społeczeństwie samotni mogą czuć się ludzie nieheteronormatywni. Książka mówi też o samotności w chorobie, w nałogu, w traumie. Dużo miejsca poświęcono samotności dzieci i młodzieży. Dziś to szczególnie ważny temat. Tak wiele jest przypadków depresji i samobójstw. Poczucie osamotnienia może prostą drogą prowadzić do depresji, dlatego ważne jest poszukiwanie sposobów na wychodzenie z tego stanu. W książce padają różne rady. Podpowiadane są sposoby na wychodzenie z samotności. Ogólnie dużo na kartach tej książki mówi się o samoakceptacji, samoświadomości, o tym, żeby być dla siebie aktywnie życzliwym. Gdy człowiek lubi siebie i traktuje siebie dobrze, łatwiej nawiązuje kontakty z innymi. Żeby ochronić się przed samotnością, która powoduje cierpienie, trzeba nieć dobrą więź ze samym sobą.

Warto przeczytać tę książkę. Bardzo polecam. Myślę, że każdy będzie mógł odnaleźć tu coś dla siebie, bo oblicza samotności mogą być różne. Każdy człowiek odczuwa przecież potrzebę kontaktu z drugim człowiekiem. Nie chcemy być samotni i nie jesteśmy do tego stworzeni, przygotowani. Nasze geny, mózgi, serca, ciała są zaprogramowane do życia w grupie.