Obiecaj, że wrócisz recenzja

„Była dla mnie nie tylko siostrą. Była przyjaciółką. Mamą i tatą jednocześnie. Byłą nauczycielką. Psychologiem. Była wszystkim i znacznie więcej.”

Julka ma osiemnaście lat, niedawno opuściła dom dziecka, w którym razem z młodszym bratem spędziła parę lat. Dziewczyna marzy, aby zostać prawnym opiekunem Antka. Robi wszystko aby te marzenia się spełniły. Mieszka w domu, który zostawili im rodzice, sumiennie przygotowuje się do matury, pracuje w kawiarni. Za swojego sprzymierzeńca ma panią dyrektor placówki, w której spędziła ostatnie lata. Poznaje Piotra, mężczyzna jest redaktorem książek w wydawnictwie. Pasja do literatury i bolesna przeszłość, bardzo zbliża ich do siebie. Jakich wyborów dokona Julka, czy dotrzyma danego słowa bratu?

Młodzi ludzie, dzieci, a ich życiowy bagaż przeraża. Fabuła jest bardzo emocjonalna, autorka z łatwością i empatią oddaje uczucia, wewnętrzne rozterki i zmagania naszych bohaterów. Narracja toczy się naprzemiennie z ich perspektywy, zaglądamy w ich serca, dostrzegamy ich ból, tęsknoty, marzenia. Ciekawie, realnie, naturalnie ukazani bohaterowie, którzy na swych barkach niosą zdecydowanie za dużo. Chociaż przemyślenia i słowa, które wypowiada Antek wydawały mi się zbyt dojrzałe jak na dwunastolatka. Polubiłam ich, zwłaszcza Julkę to mądra, odważna, silna dziewczyna. Podjęła pewne decyzje i konsekwentnie do nich zmierza. Na uwagę zasługuje Pani Grażyna, dyrektor domu dziecka. Niesamowita, bardzo empatyczna kobieta, sercem i troską, zawsze oddana swoim podopiecznym..

Dzieci, które przechodzą przyspieszone dojrzewanie. W ich kilkuletnich, często bezbronnych ciałkach dostrzegamy smutnych, zagubionych, okrutnie potraktowanych przez najbliższych na świecie ludzi. Jakie to przykre, bolesne, niesprawiedliwe. Utrata rodziców, śmierć, niechciane odrzucone dzieci. Dążenie do obranego celu, nadzieja i głęboka wiara w to, że będzie dobrze. Pięknie ukazana miłość między rodzeństwem, silna więź, wzajemne wsparcie, zrozumienie. Przyjaźń, zaufanie, ogromna tęsknota, marzenia o zwykłej normalności. Smutna, przepełniona bólem, strachem, niepewnością o jutro.

Bardzo dojrzały, przejmujący debiut. Powieść ukazuje, że zawsze trzeba mieć nadzieję na lepsze jutro. Zakończenie wywołało we mnie duże zaskoczenie, nie tego się spodziewałam. Uwagę zwraca piękna, ciepła, optymistyczna, okładka. Czekam na kontynuację. Bardzo polecam :)