Kłamstewka i kłamstwa recenzja

Książka Moniki Orłowskiej to powieść obyczajowa, która stara się ukazać codzienne życie mieszkańców krakowskiego osiedla, jednak nie zawsze udaje się jej utrzymać angażujący ton. Autorka podejmuje tematykę sąsiedzkich relacji, tajemnic i drobnych kłamstw, ale momentami narracja wydaje się rozwleczona i mało dynamiczna.

Główną postacią jest doktor Alicja, pełniąca rolę obserwatorki życia w swojej społeczności. To przez jej spojrzenie poznajemy losy mieszkańców osiedla, jednak jej perspektywa bywa zbyt jednostronna, a miejscami wręcz nużąca. Choć historie bohaterów mogłyby być wciągające, nie wszystkie wątki są dostatecznie rozwinięte, przez co niektóre postacie wydają się jedynie szkicami bez głębszego charakteru.

Autorka kreśli różnorodne postacie, ale ich losy często nie angażują tak, jak można by tego oczekiwać. Mamy tutaj Bartka i Lenę, młode małżeństwo zmagające się z nietypowym problemem – ojciec dziewczyny nie zgadza się, by spała w jednym łóżku z mężem, co brzmi dość sztucznie. Sylwia, nowoczesna kobieta, porzuca stabilny związek dla mężczyzny, który według otoczenia do niej nie pasuje, ale motywacje jej decyzji nie są wystarczająco pogłębione. Policjantka Elwira wraz ze swoim partnerem zamieszkuje u głęboko wierzącej babci, co mogło być ciekawym motywem, jednak konflikt światopoglądowy przedstawiony jest powierzchownie. Z kolei Lidka, matka adopcyjna, zmaga się z lękiem, że jej synek mógłby kiedyś ją odrzucić – jednak wątek ten nie wzbudza większych emocji.

Największym problemem książki jest jej styl – choć Orłowska stara się pisać lekko i z humorem, nie zawsze udaje się jej uniknąć przewidywalności i banału. Dialogi, choć naturalne, nie wnoszą wiele do fabuły, a narracja często dryfuje w stronę zbędnych dygresji. Niektóre sceny są niepotrzebnie rozwleczone, co osłabia tempo powieści.

Powieść można określić jako przeciętną opowieść obyczajową, która niestety nie wyróżnia się niczym szczególnym. Choć autorka podejmuje ciekawe tematy, ich realizacja pozostawia wiele do życzenia. Książka może zainteresować fanów lekkich historii obyczajowych, ale nie oferuje niczego nowego ani szczególnie poruszającego.

Podsumowując, Monika Orłowska stworzyła opowieść, która mogła mieć potencjał, ale zabrakło jej głębi i lepszego prowadzenia fabuły. To lektura, która może umilić czas, ale raczej nie zostanie na długo w pamięci czytelników.