Jak ukoić swoje wewnętrzne dziecko recenzja

Bo właśnie ten to poradnik, który ma na celu pokazanie, jak ważne jest dbanie o nasze wnętrze, w dużej mierze dotyczy charakterystyki psychiki najmłodszych. W wielu poruszanych aspektach lektura ta jest nie tylko podręcznikiem samopomocy, ale także sprawia, że rodzice, pedagodzy i inne osoby zainteresowane wychowaniem będą mogli poszerzyć swoje wybrane kompetencje, a raczej lepiej zrozumieć funkcjonowanie dzieci w wieku przedszkolnym czy młodszym szkolnym.

Przyznam, że początkowo miałam opory odnośnie do samego terminu „wewnętrznego dziecka”. Jawiło się dla mnie jako coś „na siłę” wymyślonego. Jako coś, co eksponowało bardziej zaburzenie niż normę. Jako rozdwojenie jaźni. To było jednak moje błędne nastawienie, do którego (po lekturze) się przyznaję. Wewnętrzne dziecko to coś więcej. To część nas samych, naszej osobowości, odpowiedzialna za emocje, kreatywność czy wrażliwość (nazywana także subtelnością, przez tłumaczkę). Wyróżnione ów aspekty ludzkiego Ja zostały mocno wyeksponowane, a każdemu z nich autorka – psycholożka i psychoterapeutka – poświęciła osobne rozdziały.

Według tej koncepcji każdy z nas składa się z 3 elementów: dziecka, rodzica i dorosłego. Harmonijna współpraca wewnętrzna jest wówczas najważniejsza i staje się celem głównym, prezentowanym i eksponowanym również w poradniku. Pani Ariane Calvo prowadzi czytelnika za rękę, pomagając mu w odkrywaniu wyróżnionych obiektów i lepszym ich zrozumieniu. Na podstawie własnych doświadczeń i praktyki zawodowej pokazuje, jak naprawdę może wyglądać praca z wewnętrznym dzieckiem i pozostałymi komponentami.

Znajdziemy tu nie tylko wskazania, rady i ćwiczenia samorozwojowe (które niezwykle mi przypadły do gustu – szczególnie te z zakresu uważności), ale także pigułki teoretyczne, w tym liczne nawiązania do psychologii C. G. Junga, C. Rogersa czy pokrewnych koncepcji, głównie związanych z świadomością, osobowością czy sferą emocji. Oczywiście, jest tu wiele uproszczeń, które niekiedy kuły mnie w oczy. Ale myślę, że dla mniej zaawansowanego odbiorcy niejednokrotne skróty myślowe będą wręcz potrzebne.

Jakie wątki zostały tu ponadto poruszone?
- wpływu dzieciństwa na całe nasze życie;
- skutków oddziaływania socjalizacji pierwotnej i wtórnej;
- samooceny i poczucia własnej wartości;
- archetypów odnoszących się do dzieci (np. „zdolnych”);
- dziecięcej psychiki i jej specyfiki;
- lęku i jego przyczyn;
- wartości, dążenia do doskonałości i poczucia braku zrozumienia;
- nawyków myślenia i działania (wraz z ich mechanizmami);
- elementy z zakresu psychologii rozwojowej…

Przyznam, że zostałam dość pozytywnie zaskoczona, bo wiele nie oczekiwałam od tego dość skromnego objętościowo poradnika (jak na moje standardy). Znalazłam tu jednak swoje miejsce. Mogłam skonfrontować swoją przeszłość, przeanalizować co nieco oraz poćwiczyć w praktyce własne zaniedbywane sfery Ja. Myślę, że dla osób odczuwających zagubienie w życiu i nieradzących sobie z przeszłością, szczególnie z wydarzeniami z dzieciństwa, może być to coś potrzebnego. Ponadto polecam ją początkującym studentom pedagogiki – znajdziecie tu wiele wskazówek na przyszłość, pomagających także w zrozumieniu dziecięcej odrębności.

Podsumowując, nie jest to jakieś „objawienie” typu „wow, ach”, lecz przystępna, dość dobra publikacja z rodzaju poradnika samopomocowego. Jednym osobom przypadnie do gustu, innym nie (co moim zdaniem jest normą), w zależności od tego, jak dobrze radzimy sobie z własną wrażliwością czy wspomnieniami.

Ocena: 6.5/10 - więc podciągam pod 7.