Złudzenie recenzja

Wydawnictwo W.A.B. ostatnio rozpieszcza nas ciekawymi thrillerami psychologicznymi i muszę przyznać, że bardzo mnie to cieszy, bo stały się one moim drugim ulubionym gatunkiem i z miesiąca na miesiąc sięgam po nie coraz częściej.
Tym razem mamy "Złudzenie" Nicoli Rayner, której zeszłoroczny debiut "Dziewczyna, którą znałaś", bardzo przypadł mi do gustu, więc nie mogłam przepuścić okazji i musiałam dowiedzieć się, co jeszcze ciekawego może nam autorka zaoferować. Niestety mam wrażenie, że jej nowa książka jest odrobinę gorsza od swojej poprzedniczki, ale to nie oznacza, że jest zła. Po prostu tamta bardziej do mnie przemówiła, choć oceny miała dość skrajne.
"Złudzenie" jest na pewno powieścią dość specyficzną, a to wszystko za sprawą nietypowej głównej bohaterki. Nie mamy tutaj idealnej, pięknej, młodej kobiety, która musi mierzyć się z przeciwnościami losu. Mamy tu Fran - kobietę, która za czasów szkolnych musiała znosić wiele drwin ze względu na swój wygląd czy sposób w jaki się zachowywała. Podczas tych nieprzyjemnych momentów, miała oparcie w jednym z popularnych chłopaków - Charlesie, a to poskutkowało tym, że zaczęła mieć obsesję na jego punkcie. Niestety, z biegiem lat wcale ona nie zmalała, a wręcz przeciwnie, przybrała na sile, nawet pomimo faktu, że mężczyzna założył już swoją rodzinę.
W wielu recenzjach przeczytałam, że to właśnie postać Fran zniechęcała do czytania, ale moim zdaniem jest to najmocniejszy element tej historii. Zazwyczaj bez problemu możemy kibicować bohaterom, a tutaj nagle poznajemy postać, po której sami nie wiemy czego się spodziewać. Z czym nam zaraz wyskoczy? Co jest w stanie zrobić dla obiektu swoich marzeń? Czy aby na pewno jest normalna? Czytając tę książkę zadawałam sobie mnóstwo podobnych pytań, bo w niektórych momentach po prostu nie potrafiłam zrozumieć działań Fran i obawiałam się tego, co zaraz nastąpi. Potrafiła idealizować każde zachowania Charlesa i szczerze mówiąc ta jej chorobliwa obsesja tylko jeszcze mocniej przyciągała mnie do tej historii. Miałam ochotę przeskakiwać kolejne rozdziały, żeby tylko dowiedzieć się, co tam dalej się wydarzy i jak to się skończy. Znalazłam w niej właśnie to, co lubię najbardziej - emocje. Chciałabym, żeby każda książka wywoływała we mnie tyle sprzecznych uczuć, co ta.
Co do stylu autorki to jest on dość lekki i od poprzedniej książki jakoś bardzo się nie zmienił, tylko mnie osobiście męczyły długie opisy i powroty do przeszłości, bo było tego jak na moje oko zbyt dużo. Wolałabym w większej części skupić się na teraźniejszości.
Jest to jednak pozycja, którą mogę polecić miłośnikom thrillerów, bo całkiem przyjemnie się ją czyta, a zakończenie jest naprawdę zaskakujące. Polecam po nią sięgnąć za samą postać Fran, bo jest to pierwsza książka, w której spotkałam tego typu bohaterkę i jestem nią bardzo zaintrygowana.