Kiedy kobiety były smokami recenzja

O kobietach, które muszą słuchać, że zabrały „miejsce na uniwersytecie jakiemuś bystremu chłopa­kowi, którego czekałaby świetlana przyszłość“, jako że ich życie widziane jest jedynie w domu u boku męża i dzieci. Rezygnują z kariery naukowej, a nawet te najzdolniejsze mogą rozwijać się jedynie do pewnego momentu, który to mężczyźni uznają za stosowny.

O kobietach, które po zgłoszeniu przemocy seksualnej ze strony kierownika, dostają jedynie radę, „żeby unikały jego awansów, biorąc przykład z bystrych myszy, które wiedzą, jak wystrzegać się kota. I żeby się cieszyły, że w ogóle mają pracę“. Które musiały zmagać się z molestowaniem, a droga kariery przez łóżko oznaczała nie wspinanie się po kolejnych zawodowych szczeblach, a bycie żoną dobrze zarabiającego mężczyzny.

O kobietach, które mają milczeć, uśmiechać się i nie protestować. Które zmuszane są do spokojnego przyjmowania losu i nie próbowania prowadzania zmian. Które nie mogą kochać innych kobiet, a ich życiowym priorytetem ma być pragnienia męża. Które mają udawać i grać, by w zamian otrzymać kłamstwa i zdrady.

O kobietach, które mają tego wszystkiego dość i zamieniają się w smoki. „Istoty nieczyste, skażone kobiecością“, o których świat mężczyzn chce zapomnieć i wymazać ich istnienie z świadomości publicznej.

Na wydarzenia te patrzymy z perspektywy Alex, która opowiada historię, jaka rozgrywała się, gdy była dzieckiem oraz nastolatką, gdy dwudziesty wiek wchodził w drugą połowę. W jej doświadczeniach jest ogrom straty, zmęczenia, zbyt dużej odpowiedzialności i wymuszonego milczenia. Uciekania, okłamywania siebie i prób tkwienia w tym, co zna najlepiej. Ale pobrzmiewa w nich również iskierka buntu, jaka w końcu miała stać się zaczątkiem pożaru.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona zawartością tej powieści. Jej ciężarem i mocą. To literatura piękna, fantastyczna i metaforyczna, najpewniej skierowana do młodzieży, ale i do starszego czytelnika. Jest niewygodna, ale na tyle zgrabna, że to, co brutalne zostaje uchwycone w sposób subtelny. Tworzy to pewnego rodzaju poetyckość, która buduje klimat i potęguje uczucia. Na wady, jeśli takowe ktoś zauważy, oraz pewnego rodzaju płytkość w kreacji świata łatwo natomiast przymknąć oko. „Kiedy kobiety były smokami“ to bowiem literatura bardzo przyjemna, z mocnym przesłaniem i ciekawymi kreacjami bohaterów.


przekł. Katarzyna Makaruk