Mroczne archiwa. recenzja

Megan Rosenbloom odkrywa przed nami świat, o którym zwykle nie mówi się głośno, a więcej krąży wokół niego mitów niż sprawdzonych informacji. Prawdziwe badania książek oprawionych w ludzką skórę są bardzo młodą dziedziną nauki i wciąż jedynie garstka potencjalnie antropodermicznych tytułów została przebadana. Mimo tego autorka rozwodzi się nad historią ich wszystkich i próbuje za ich pośrednictwem odkryć, jak ludzie w danych czasach i w danym miejscu podchodzili do ciała oraz śmierci. Temat ten jest bowiem bardziej skomplikowany niż można się spodziewać! Kim byli ludzie, których skóry użyto? Kim byli ci, którzy to zlecili? Które tytuły został oprawiony w tak niecodzienną okładkę? Czy było to legalne? Jak inni na to patrzyli? Jak ten wzrok zmieniał się w kolejnych latach? I dlaczego tak dużo mitów okazuje się kłamstwem?

Megan Rosenbloom historie ludzi snuje lekko niczym powieść (choć wszystko oparte jest na tekstach źródłowych) i wplata między nie obraz społeczeństwa danego czasu oraz miejsca. Zwraca uwagę na to, jak kiedyś i dzisiaj reagują ludzie na książki oprawione w potencjalnie ludzkie skóry oraz jak patrzy i jak patrzyło na nie prawo. Wszystko to jest ogromnie ciekawe i podane w sposób przystępny. Jeśli ktoś liczy na sensacyjny tytuł, może się zawieść, bo „Mroczne archiwa" to przyzwoity reporterski debiut, który stara się ugryźć z każdej strony temat, którego dotyczy. Wbrew pozorom otoczka wokół książek antropogenicznych mówi nam bardzo wiele o ludziach na przestrzeni ostatnich wieków.

Psst, czekam aż za kilka lat autorka napisze kolejną książkę, gdzie mam nadzieję znaleźć więcej przebadanych egzemplarzy. Biblioteki jednak niechętnie wydają swoje tytułu na zniszczenie, bo może i badanie wymaga wycięcia jedynie mikroskopijnego kawałka okładki, ale jest już jej naruszeniem, co rani serce. Ale metoda jest udoskonalana, a ciekawość ludzi motywuje do odkrywania prawdy!


tłum. Agnieszka Sobolewska