Numery Czas uciekać recenzja

Książka "Numery - Czas uciekać" opowiada o Jem - piętnastolatce, która widzi w oczach ludzi datę ich śmierci. Nie za bardzo zachęcający talent, co nie? To dlatego dziewczyna stara się izolować od otoczenia. Na dodatek nie ma rodziców. Dlatego mieszka u rodziny zastępczej. Nie potrafi pogodzić się z jej "talentem". Boi się komukolwiek spojrzeć w oczy, do czasu. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze Pająka. Chłopaka, który również uchodzi za szkolne dziwadło. Idą oni razem na London Eye. Jem niepokoi się, ponieważ wszyscy naokoło mają taką samą datę śmierci. Szybko ucieka z tamtego miejsca wraz z nowym znajomym. Kilka chwil po ich ucieczce wybucha bomba, która uśmierca wszystkich, którzy byli w jej okręgu. Z ostatnich rejestrów kamer, policja zaobserwowała, że tylko dwójka nastolatków kilka chwil przed wybuchem uciekła z miejsca zdarzenia. Od razu uznają ich za głównych podejrzanych i zaczynają ich ścigać. Rozpoczyna się ucieczka przed tropicielami. Chcą dotrzeć w jakieś bezpieczne miejsce, gdzieś gdzie nikt nie będzie ich ścigał. Dlatego ciągle niestrudzenie prą naprzód mimo wielu przeszkód, które stoją im na przeszkodzie. Między dwójką nastolatków zaczyna pojawiać się jakieś głębsze uczucie, przez które Jem coraz bardziej się niepokoi. Bowiem Pająkowi zostało niewiele czasu do śmierci. Jem musi przemyśleć wiele rzeczy i jednocześnie zadecydować o czymś co będzie bardzo ważne w jej przyszłości...

Powieść czytałam już bardzo dawno temu. Ostatnio ją sobie jedynie odświeżyłam. Teraz podobała mi się chyba jeszcze bardziej niż wcześniej. Główna bohaterka jest naprawdę wyjątkowa, a jednocześnie wydaję mi się, że ktoś taki może równie dobrze mieszkać w sąsiedztwie. Jest bardzo realną postacią, a jej "talent" mrozi mi krew w żyłach. Bo kto by chciał wiedzieć kiedy umrze jego rodzina, znajomi? Wydaje mi się, że nikt by się z nią nie zamieni. Ja również. Taka umiejętność mnie przeraża, ale jednocześnie fascynuje. Zastanawiam się, jak tak można żyć. Osobiści nie wyobrażam sobie takiego życia. Życia w którym odlicza się dni do śmierci bliskiego. Straszne.

Historia Jem nie opowiada jedynie o jej przerażającym talencie. Mówi również o tym, że ludzie nie akceptują wszystkiego, a kiedy już coś zaakceptują, to starają się to wykorzystać. Taka jest niestety wizja dzisiejszego świata, którą w świetny sposób oddała Rachel Ward. Z niecierpliwością czekam, aż wielebny listonosz przywiezie mi drugą część tej powieści. Jestem naprawdę ciekawa jak się to wszystko skończy.

Książkę polecam wszystkim. Bez wyjątku, bo mimo kilku niedoskonałości ma w sobie coś, dzięki czemu człowiek choć na chwilę się zastanowi nad sobą i nad otaczającym go światem.