Na skraju załamania recenzja

Bohaterką drugiego thrillera pani Paris (pierwszy był wielkim sukcesem) jest Cass Anderson, kobieta koło trzydziestki, która przeżywa trudny czas. Ciągle czegoś zapomina, zawala terminy, widzi przedmioty, które później znikają, wmawia sobie, że ktoś buszował w jej domu itd., itp. Jednym słowem powoli popada w paranoję i demencję. Brzmi to wszystko dosyć ciekawie, ale...

Chyba największym grzechem thrillerów jest nuda, a tu właśnie mamy ten problem. Bowiem bohaterowie książki, Cass, jej mąż Matthew, jej najbliższa przyjaciółka Rachel, to członkowie angielskiej klasy średniej prowadzący dosyć puste i jałowe mieszczańskie życie. Niestety, taka też, jałowa i nudna jest książka, mimo rozpaczliwych prób autorki, aby zwiększyć napięcie. Na przykład życie Cass składa się z oglądania telewizji, moczenia się w wannie, robienia zakupów, picia drinków, zamartwiania się swoją słabą pamięcią i odbierania telefonów, w tym głuchych; te głuche telefony mają zwiększać suspense, ale jakoś nie przekonują. Czy muszę dodawać, że Cass nie ma żadnych problemów materialnych (odziedziczyła spadek) gdzieś tam pracuje, ale jej praca jest zupełnie nieważna. W sumie jest to fajne życie, ale w opisie zupełnie nieinteresujące.

Słuchając audiobooka w dobrym wykonaniu Ewy Abart zupełnie nie czułem napięcia, które winne towarzyszyć lekturze thrillerów, tylko narastające znużenie pustką życia bohaterki, wszystkie jej problemy z pamięcią zupełnie mnie nie przekonywały. Przerzucenie się na ebook nie pomogło. A potem nagle przyszło rozwiązanie historii: w wyniku szczęśliwego zbiegu okoliczności Cass, która niczego się nie domyślała i była naiwna jak małe dziecko, dowiaduje się całej prawdy za jednym zamachem. Słabo to technicznie wykonane, mocno sobie pani Paris ułatwiła robotę.

Inna słabość kompozycyjna to kompletne puszczenie wątku początkowego: oto Cass mija w nocy stojący na odludnej szosie samochód i, nawet jeśli się zatrzymuje, nie podchodzi do kierowcy i nie oferuje pomocy. Owo zaniechanie ma dość ważne konsekwencje, ale dla fabuły książki zupełnie nieistotne, wątek z samochodem na szosie mógłby zostać zupełnie pominięty i książka by na tym nie straciła.

Duże rozczarowanie, zamiast bawić i przestraszać, thriller pani Paris mnie wynudził.