Noc poślubna recenzja

tam gdzieś istnieje las
ciemny i mroczny
dusze niespokojne skrywa
szeptaną historię ukrywa
zatracone duchy w konarach drzew
niosący się ciszą śmierci śpiew
gęstwina tajemnicy przerażająca
ludzka natura w mroku błądząca

tam gdzieś istnieje las
mętny i mglisty
od zła przeszłości ciemniuteńki
spowity czyjąś krzywdą caluteńki
tam złoto krwią naznaczone
chciwością człowieczą obarczone
żydowska legenda wybrzmiała
dybuka dusza się tam ostała

Wesele, hej, wesele!
Rzec, by się chciało.
Miało być idealne,
a tragedią się stało.
Dłonie małżeńskim węzłem splecione,
lecz wokół tajemnice niezmierzone.
Bo tak już od zawsze bywa,
że zło to, co najgorsze z człowieka wydobywa.

Umysł wpada w ciemności pułapkę. Zatapia się w mrocznych sekretach. Tapla się w aurze spowitej płaszczem dawnych wydarzeń tragicznych. Zagadkę próbuje rozwikłać sprzed lat. Krąży wśród ciemnych zaułków, pośród pytań i podszeptów gubi się. Kimże jest jego dusza? Kamilem, czy zmarłym Szymonem? Czymże jest jego duch? Odbiciem tamtego chłopaka sprzed lat?

Zachwycona moja dusza jest aurą nieoczywistości tej powieści. Niesamowitości, która sprawia, że ten thriller wymyka się ze schematu. Staje się czymś więcej. Czymś, co jak magnes przyciąga. Wystarczy zacząć czytać, a świat mroku się przed czytelnikiem otwiera. Ten świat zaprasza do stanięcia w szranki z dawną żydowską legendą, z dybukiem, duchem, upiorem. Z ludzką ciemnością, demonami przeszłości oraz międzyludzkimi relacjami opartymi na niewypowiedzianych żalach i tajemnicach. A także z zemstą, która drąży mroczne zaułki w człowieczej duszy i nasiąka chęcią odwetu, pragnieniem zadania krzywdy.
Zakończenie wybrzmi głosem zainfekowanej złem i zazdrością duszy, która posunie się daleko, by je z siebie wylać i poczuć wewnętrzną ulgę.

Polecam bardzo. Wiele emocji, wiele wrażeń i klimat idealny.

Szepce las...
szumi las...
dusze niespokojne skrywa.
Cichutko, cichuteńko...
do kary za grzechy wzywa.
A, gdy w końcu czas nadejdzie,
zemsty wybije godzina...

„Nie należy wzywać zmarłych, bo przychodzą z ochotą”.