Ciecz. O cudownych i niebezpiecznych substancjach, które wpływają na nasze życie recenzja

Wszystko płynie! No, może nie wszystko, ale więcej, niż nam przychodzi na pstryk do głowy. Woda w kranie, tusz w drukarce, krew w żyłach... W świecie stabilnych ciał stałych ciecze niezbyt rzucają się w oczy. Może czasem nie do końca rozumiemy, na co tak naprawdę patrzymy.

Dla tych, którzy czytali "W rzeczy samej" tego autora - to jest to samo, tylko bardziej i, cóż, o cieczach. Dobór omawianych substancji (teoretycznie jest ich trzynaście, ale mamy i bohaterów pobocznych przez liczne dygresje - nie ma powodów, dla których mielibyśmy nie przejść od tuszu w długopisach do farby emulsyjnej i keczupu) został podyktowany nie tyle przez kryteria naukowe, co okruch życia Miodownika. Pomysł, by omawiać poszczególne ciecze napotkane podczas podróży samolotem (paliwo, herbata, mydło w łazience, ciekły kryształ w wyświetlaczu...) jest świetny, jednocześnie bardzo luźny i ograniczony konkretną ramą. Podoba mi się znacznie bardziej, niż wybór zagadnień na podstawie zdjęcia tarasu w "Rzeczy samej". Co ujmuje w "Cieczach", to przede wszystkim zwyczajność - skomplikowane procesy są dosłownie na wyciągnięcie ręki, mijamy je na co dzień bez przykładania do nich specjalnej uwagi. Niby oczywiste, ale żeby się nad nimi pochylić, trzeba lekkiego popchnięcia, a choćby od takiego Miodownika.

Jak pewnie mogliście się do tej pory zorientować, Miodownik ma raczej luźne podejście, nieustannie zjeżdża w dygresje, prywatę i humanistyczne rozkminy bez specjalnej wnikliwości (co wybaczam tym bardziej, że się poprawił pod tym względem od ostatniej książki). Ale jak już dochodzi do zagadnień chemiczno-fizycznych, to lśni jak rozpuszczone masełko na patelni. Potrafi wyjaśniać skomplikowane rzeczy w przystępny sposób, bez upupiania czytelnika, ale i bez zasypywania zbędną terminologią, nie żałując przy tym wtrąceń historyczno-kulturowych.

"Ciecze" mogą irytować rozpłyniętą narracją, w której mieszają się dygresje z konkretami. Ale jeżeli nie przeszkadza wam specjalnie takie ujęcie tematu, warto po tę pozycję sięgnąć już dla samych objaśnień naukowych.

[Recenzja została po raz pierwszy opublikowana na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik.]