Księga magii recenzja

„Księga Magii” to ogromny zbiór opowiadań znanych i lubianych autorów.
Niestety jak dla mnie była to za mało przystępna fabularnie książka, tzn. Nie mogłam się wciągnąć w poszczególne opowiadania. Każde bardzo mi się dłużyło i jak tylko udało mi się polubić z historią ta się kończyła.
Niezależnie od autora choć i tak jakoś w połowie przestałam zwracać uwagę, kto dany fragment napisał, bo szczerze mówiąc cała ta książka zlała mi się w jedną nielogiczną i niezrozumiałą całość. Gdyby mnie ktoś zapytał o czym była która opowieść z pewnością bym cos poprzestawiała i pomieszała z inną.
Jednak nie mówię, ze książka nie ma żadnej wartości. Jestem pewna, że zagorzały fan fantastyki, i to tej w stylu gry o tron, czy wiedźmina, będzie zachwycony większością z tekstów.
Możecie mi wierzyć, czuję, że trafiłam na tą książkę w niewłaściwym momencie życia. Pewnie kiedyś do niej wrócę, by się przekonać na 100% czy rzeczywiście książka jest nie dla mnie.
Chociaż pojawia się ogrom magii (no bo wiecie, książka się nazywa „księga magii”, ale no musiałam to podkreślić), fantastyczne stworzenia i czasem głupi, czasem inteligentni głóni bohaterowie, to jakoś nie znalazłam nic dla siebie.

Żeby was jednak zachęcić do sięgnięcia po książkę, bo tak jak pisałam, nie jest to jakieś najgorsze na świecie dzieło, pomyślałam, że przybliżę Wam jakie super tytuły mają opowiadania.
Jest tu na przykład „Krzemień i zwierciadło”, „Powrót świni”, „Biografia terroru podskakującego chłopca”, „Pieśń ognia”, „Łaska w kamieniu”, czy mój ulubiony tytuł „Diabelskie cokolwiek”.

Jest to dosyć zachęcający aspekt tej książki, kiedy widziałam tytuł kolejnego opowiadania, stwierdzałam, że jednak dam jeszcze szansę i przeczytam dalej.

Niestety mówiąc całkiem szczerze niektóre opowiadania musiałam pominąć, bo już byłam daną historią tak zmęczona, że dostawałam zastoju czytelniczego na prawie tydzień.

Książkę miałam z klubu recenzenta z serwisu „nakanapie” i niestety trochę się spóźniłam z recenzją, ale to dlatego, że po przeczytaniu mogłam napisać jedynie „no i co? To tyle? No to chyba książka nie trafi na półkę ulubieńców, cóż nie tym razem…”