Wiedźma morska recenzja

"Wiedźma morska" to historia postaci znanej wszystkim z różnych wersji i retelling'ów o małej syrence, czyli opowieść o tym, co się stało zanim wiedźma była morską wiedźmą. To, co powtarza się najczęściej to ukazanie tej postaci jako bezwzględnego czarnego charakteru. Tym razem jednak jest inaczej. "Wiedźma morska" pokazuje, że nikt nie rodzi się czarnym charakterem, a sposób postrzegania historii zależy od tego, kto ją opowiada.
Tytułowa bohaterka nie jest lubiana, codziennie musi się mierzyć z wrogimi spojrzeniami i krzywdzącymi plotkami. Stawia im czoła przy boku najlepszych przyjaciół, jednocześnie starając się utrzymać w sekrecie swoje niezwykłe zdolności. Wbrew uprzedzeniu, którym kierują się ludzie Evie jest dobrą osobą, która stara się pomagać nie tylko przyjaciołom. Po spotkaniu dziwnej nieznajomej, do złudzenia przypominającej kogoś z przeszłości, staje na głowie, aby jej pomóc. Między tytułową bohaterką, jej przyjaciółmi, a nieznajomą nawiąże się niezwykła nić porozumienia, ale jak się okaże nie tylko Evie ma sekrety :) Każde z nich ukrywa coś, czym nie chce podzielić się z resztą.
Jest to pierwsza książka przeczytana przeze mnie w nowym roku. Uwielbiam zarówno retelling'i, jak i książki o syrenach przez co od początku miałam duże oczekiwania wobec "Wiedźmy morskiej". Książkę czytało się bardzo lekko i przyjemnie, ale tym co według mnie stanowi jej największy plus zdecydowanie jest pełne emocji, zaskakujące zaskoczenie. Mimo, że jest to inna historia można znaleźć w niej wiele elementów, przypominających znaną już historię Małej Syrenki. Być może jest to powód dlaczego tak zaskoczyło mnie zakończenie - po przewidywalnej historii nie spodziewałam się takich zwrotów akcji na sam koniec. Nie jest to cukierkowy happy end, który można znaleźć w prawie każdej bajce, a gorzko-słodkie zakończenie, będące jednocześnie zapowiedzą następnej części. Nie mogę się doczekać aż przeczytam kontynuację książki - "Sea witch rising", która jest retelling'iem Małej Syrenki :)