Marzenie panny Benson recenzja

Pewnego dnia Margery Benson pod wpływem chwili postanawia zawalczyć o siebie. Rzuca pracę nauczycielki i robi wszystko, by zrealizować swoje marzenie - odnaleźć złotego chrząszcza z Nowej Kaledonii. W tym celu, trochę wbrew sobie zatrudnia nietuzinkową postać, panią Enid Pretty i wyrusza na drugi koniec świata.

Zacznę od tego, co nie było jasne po zapoznaniu się z opisem książki, a mianowicie akcja rozgrywa się w 1950 roku. Co jest dodatkowym atutem. Mamy całkiem udanie przedstawioną mentalność tamtej epoki, i to nie tylko mieszkańców Wielkiej Brytanii, którzy mimo zakończenia wojny nadal zmagają się z jej skutkami, ale i żon angielskich dyplomatów i przedsiębiorców, które z powodu pracy mężów znalazły się daleko od domu. Świetnie poprowadzony jest wątek żołnierza, który po pobycie w niewoli nigdy nie odzyskał własnego ja.

Główne bohaterki różni niemal wszystko: wiek, wygląd, zachowanie, wychowanie, mentalność. Łączy je jedno: obie mają jedno, wielkie pragnienie i zrobią naprawdę wiele, by je zrealizować.

"Marzenie panny Benson" to przepiękna opowieść o sile kobiecej przyjaźni, radzeniu sobie z przeciwnościami losu i pokonywaniu trudności. Wielokrotnie podczas lektury uśmiechałam się, ale był to taki tkliwy uśmiech, bo powieść jest po prostu urocza. Nie zabrakło również scen smutnych i przejmujących. Ale też takich, gdy odczuwało się napięcie i jak najszybciej chciało poznać rozwiązanie tajemnicy. Ta książka to literacki majstersztyk łączący w sobie wiele gatunków literackich, ale też przekazująca wiele istotnych treści.

Rachel Joyce posiada niebywały talent do snucia opowieści. W prostych słowach opisuje z pozoru błahe wydarzenia, a jednak czytelnik rozpływa się wewnętrznie. Siła przekazu również robi swoje. Każdy z nas znajdzie w powieści wskazówki dla siebie. Po prostu podążajmy za marzeniami.

Tym razem powiedzenie: "Nie oceniaj książki po okładce" nie znalazło zastosowania. Przepiękna okładka skrywa równie piękne wnętrze.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Znak.