Niezwykle optymistyczna wiadomość recenzja

"O ważnych rzeczach trzeba mówić. Więc opowiemy Wam o domowym gotowaniu, domowych sprawach i domowym szczęściu,bo z tego składa się codzienne życie."
Po powrocie z wakacji wzięłam w ręce książkę Wojciecha Zielińskiego "Niezwykle optymistyczna wiadomość ".
Jarek jest byłym pracownikiem biblioteki oraz terapeutą zajęciowym, który opiekuje się niepełnosprawnym tatą.
W jego życiu jest jeszcze partnerka, Kasia z którą z braku wolnego czasu obojga bohaterów wymienia krótkie wiadomości esemesowe.
Kolejne strony książki obfitują w mnóstwo zabawnych sytuacji i dialogów, co jest po części wynikiem tego,że starszy pan Kowalski jest niemal gluchy.
Akcja powieści toczy się w 2020 roku, więc nie brakuje nawiązań do pandemii koronawirusa i związanych z nim obostrzeń.
Ponadto warto zagłębić się w relacje łączące poszczególne osoby.
Pióro autora jest lekkie ,a jego bohaterowie wykreowani w sposób bardzo autentyczny,dzięki czemu wielu czytelników może się z nimi utożsamiać.
Książka opowiada o wierze, miłości i nadziei,o radzeniu sobie z codziennością,a także z chorobą.
Przeczytałam tę opowieść w jeden dzień zarówno ze względu na fabułę,która bardzo mi się podobała jak i z uwagi na dużą czcionkę i esemesy wymieniane przez Kaśkę i Jarka.
Lektura jest lekka, idealna na rozluźnienie po stresującym dniu lub jako odskocznia od kryminałów czy obfitujących w krwawe sceny horrorów.
Jest to powieść obyczajowa, a warto podkreślić,że pisarz wcześniej znany był z tego,że pisał głównie kryminały oraz literaturę fantastyczno-naukową.
Przekrój dorobku Wojciecha Zielińskiego jest naprawdę imponujący i pokazuje kunszt literacki autora.
Świetnie się tę książkę czytało, choć przyznam, że jeśli ktoś szuka zawiłej ,skomplikowanej historii na pewno nie znajdzie jej tutaj.
To książka raczej dla osób lubiących polską literaturę obyczajową a w całej fabule dominują raczej esemesy wymieniane przez główną parę bohaterów co zapewne służyło do tego by pokazać jak w ostatnich latach smartfony zdominowały życie ludzi.