Cichoborek recenzja

Cichoborek to przejaskrawiony obraz społeczeństwa. Autorka w stworzonej rzeczywistości lokuje postacie ukazane w sposób karykaturalny. Właściwa postaciom moralność ma na celu poruszanie się nie wobec norm etycznych, a tego ‘co ludzie powiedzą’. Bohaterzy wciśnięci są w ramy powinności wyznaczane przez proboszcza oraz sklepową Jadzię, cierpią na małomiasteczkowość. By osiągnąć swój cel sprzedają swoje ciała i dusze.
Jest to debiut autorki, która dobrze się zapowiada. Klimat jaki tworzy jest charakterystyczny i osobiście kojarzy mi się z PRL. Chociaż z opisu można wyczytać, że jest tu jeden główny bohater, to mieszanina wątków sprawia, że bohaterów mamy kilku. Brakuje mi trochę chronologii w wydarzeniach, bo losy postaci podzielone są na rozdziały i ścieżki bohaterów przenikają się ze sobą.
Myślę, że to alegoria naszego świata i społeczeństwa, przedstawiona w krzywym zwierciadle. Jest tu miejsce dla starszej kobiety, której dzień dominuje poranne oglądanie sąsiadów przez okno – niczym aktorów w teatrze oraz codzienna emisja ‘Mody na Sukces’. Jest rodzina, gdzie ojciec jest kierowcą ciężarówek, a żona z tęsknoty oddaje się sąsiadom. Jest sklepowa, która zna wszystkie plotki. Młoda, atrakcyjna kobieta, która nie szczędzi swoich wdzięków nikomu. Barwny kalejdoskop postaci, tworzy specyficzną opowieść